| Author |
 Topic  |
|
pravedni
Advanced Member
Serbia
4057 Posts
Member since 03/12/2009 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
 Posted - 10/11/2010 : 11:02:24
|
Masakr Vitmanovih
Novembra 29, 1847 godine, protestantski misionari Markus i Narcisa Vitman i dvanaest drugih sledbenika je ubijeno od strane pripadnika Vaiilatpu grupe iz Caiuse indijanske nacije.
Preostali pioniri su zarobljeni.
Ubistva, koja su ostala upamcena kao Masakr Vitmanovih su se dogodila u protestantskoj misiji u udaljenom delu na granici Oregona, blizu mesta gde je sada Valla Valla, Vašington. Godinama, političari u Vašingtonu, su debatovali da li da proglase granice Oregona kao teritoriju SAD. Tragedije i potrebe da se zaštiti američko stanovnistvo od Indijanskih ustanaka je bio katalizator koji je podstakao Kongres da prekine raspravu i preduzme akciju. Da bi uveo red na novoj američkoj teritoriji, predsednik Džejms Noks Polk je poslao guvernera, sudiju, tužioca, maršala i miliciju. Naloženo im je da Vitmanove ubice izvedu pred lice pravde.
Posle skoro dve godine gonjenja, Vailatpu Caiuse predali su pet dobrovoljaca iz plemena. SAD konjica je zatim odvela petoricu optuženih za ubistvo 250 milja od njihove domovine do Oregon Sitija, glavnog grada teritorije Oregona. Tu su bili poglavica Telokite, Tomahas, Isiaasheluckas, Clokomas i Kiamasumkin, kojima je suđeno za ubistvo Marka Vitmana.
Suđenje je bio jedan od najranijih pokušaja Oregona u sprovodjenju formalnog i odgovarajućeg sudskog postupka. Suđenje su vodili poznati pioniri sa granice Oregona: Sudija Orvil C. Prat, tužilac Amori Holbruk, SAD Džo Maršal Mik kao policajac, Frenk Holandiji i Džordž Zakon Kari kao sudski službenici, i Frensis Petigrove kao predsednik Velike porote.
Petorica muškaraca su držani u lancima tokom suđenja. Oni su dobili dva prevodioca-verovatno jedan za prevodjenje sa engleskog na Chinook žargon, drugi da prevede Chinook žargon u Caiuse.
Sudski postupak je počeo 21. maja 1850 godine. Sudija Prat je prvo naredio dodeljivanje, odnosno imenovanje tri advokata za optužene. Vodeci branilac je bio Kintzing Pritchette, novoimenovani sekretar teritorije Oregona, drugi oficir u komandi iza guvernera Džo Lejna. Optuženi i njihovi advokati su pročitali optužnicu, a indijanci su se izjasnili da nisu krivi.
Sledećeg jutra, predlozi odbrane su se čuli, od kojih jedan bio predlog za odbacivanje optužnice, jer je zasnovana na ex post facto zakonu. Optuzeni se terete za krivično delo pre nego što je bilo to delo propisano Zakonom, cime se kriminalizuje incident, to jest, američki sudovi nisu imali nadležnost nad ubistvima jer još uvek ta dela nisu bila regulisana zakonom SAD. Branioci su takođe, zahtevali drugo vreme i mesto za suđenje, jer su gradjani Oregon Citija neprijateljski raspoloženi, a i Pritchette je bilo potrebno više vremena za pripremu odbrane. Sudija Prat je odbacio sve zahteve odbrane.
Suđenje je počelo 23. maja. Dvanaest porotnika-sve beli muškarci su odabrani nakon što su advokati odbrane osporili i eliminisali dvadeset četiri ponudjena clana porote. Svedočenje su pocela četiri svedoka optužbe, svi koji su preživeli napad. Odbrana je pozvala tri svedoka, uključujući i John McLoughlina, poglavicu Caiuse Stickusa, kome Prat nije dozvolio da svedoči o Caiuse zakonima i običajima.
Sledećeg dana, završne reči tužioca Holbruka i tri advokata odbrane su trajale tri sata. Sudija Prat je zatim sedamdeset minuta, pricao poroti o primeni zakona. Deo uputstva su se odnosila na neprihvatanje svedocenja u smislu rekla-kazala. Sudija je prepustio poroti da zaključi da li je predaja pet dobrovoljaca priznanje krivice.
Porota je vecala sedamdeset i pet minuta i donela okrivljujucu presudu. Branilac je tada zatražio novo suđenje i pravo na žalbu. Sudija Prat je odbio te predloge. Dana 24. maja, sudija Prat osuđuje svih pet Caiuse muskaraca na smrt vesanjem.
Ubrzo nakon suđenja, guverner Lejn podneo je ostavku na mesto guvernera, koja stupa na snagu 18. juna. Kao zamena Laneu, sekretar Pritchette obećava da će dati pomilovanje petorici Caiuse, ali pomilovanja nije doslo do dvadeset pet dana posle suđenja. Shodno tome, Maršal Mik pita da li je ispravno da se odloži vesanje za još dve nedelje. Ali sudija Prat je to odbio i rekao Miku da nastavi kao što je naređeno u presudi suda.
Dana 3. juna 1850 godine, američki maršal Mik obesio je zatvorenike zajedno na pet užadi pred velikom gomilom gradjana Oregona. Oni su sahranjeni na periferiji Oregon sitija u neobeleženim grobnicama.
|
Nasilje u Darkvudu |
 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 11/11/2010 : 14:19:25
|
Masakr kod Send Krika
Teritorija Kolorado je tokom 1850-ih i 1860-ih bila mesto fenomenalnog progresa u Koloradu podstaknut trkom za zlato i srebro. Na desetine hiljada rudara i minera je pristizalo u mineralna polja, dislocirajuci i razdrazujuci Cheiennes i Arapahos. "Štukin vrh" zlatna groznica je 1858 godine, dovela do toga da tenzije dostignu tačku ključanja. Plemena su napadala zaprege, rudarske kampove, i postanske kocije za vreme građanskog rata, kada su vojni garnizoni na zapadu imali manje ljudstva zbog rata. Jedna bela porodica je ubijena na svega 20 milja od Denvera. Ovaj izbijanje nasilja je ponekad nazivano Cheienne-Arapaho rat ili Kolorado rat 1864-65.
Guverner Colorado teritorije Džon Evans je tražio od Cheienne i Arapaho dozvolu za nastavak ravoja na njihovoj teritoriji. Plemena su, međutim, odbila da prodaju svoju zemlju i presele se u rezervate. Evens je odlučio da pozove dobrovoljce milicije pod komandom pukovnika Džona Chivingtona da uguši ekspanziju nasilja.
Evans koristi izolovane incidente i nasilja kao izgovor da bi poslao trupe pod komandom ambicioznog vojnog komandanta pukovnik Chivingtona, koji je bio osvedoceni protivnik indijanaca. Iako je Chivington nekada pripadao sveštenstvu, njegova samilost za svoje bližnje nije podrazumevala Indijanace.
U proleće 1864 godine, dok je građanski rat je besneo na Istoku, Chivington je pokrenuo kampanju nasilja protiv Cheienne i njihovih saveznika, svoju vojsku napadajući sve Indijance i razna njihova sela. Cheiennes, zajedno sa susednim Arapahos, Siouksima, Comanches i Kiovas u Koloradu i Kanzasu, su svoj ratni pohod preveli u defanzivu.
Evans i Chivington ojačani njihovom milicijom, pokrecu treći puk Kolorado konjice zajedno sa dobrovoljcima koji su sebe nazivali "hiljadu zaslepljenih". Posle leta u kojem je bilo rastrkanih malih napada i sukoba, belci i indijanski predstavnici sastali su se u logoru Ueld blizu Denvera 28. septembra. Iako ugovor o miru nije potpisan, Indijanci su verovali da ce pojavljivanje i kampovanje u blizini vojne postaje, doprineti proglašavanju mira i prihvatanja utočišta.
Crna Kotao je bio miroljubivi poglavica grupe od oko 600 južnih Cheiennes i Arapahos koji su sledili bivola duž reke Arkanzas, u Koloradu i Kanzasu. Oni su se prijavili u Fort Lionu, a zatim su smešteni oko 40 milja severno, na Sand Creeku.
Ubrzo posle toga, Chivington vodi snage od oko 700 ljudi u Fort Lion, i daje obaveštenje garnizonu o njegovim planovima za napad na indijanski logor. Iako je bio obavešten da se Crni Kotao već predao, Chivington je insistirao na onom što je smatrao da je savršena prilika da se ubrza indijansko izumiranje. U jutro 29. novembra, on je poveo svoje trupe, mnogi od njih su bili tesko pijani, do Sand Creeka i pozicionirao ih, zajedno sa četiri haubice, oko indijanskog sela.
Crni Kotao je verujući u izbegavanje sukoba podigao i američki i belu zastavu mira nad svojim logorom. Kao odgovor, Chivington je podigao ruku za napad. Chivington je želeo pobedu, a ne zatvorenike, pa su i muskarci, i žene i deca proganjani i ubijani.
Sa topovima i puškama, Indijanci su razbacani u panici. Onda su pobesneli vojnici gonili i ubijali sve sto se kretalo. Nekoliko ratnika je uspelo da uzvrati kako bi neki pripadnici plemena pobegli preko potoka, uključujući i Crnog Kotla.
Pukovnik je bio kao demon jer je bio bezdušan. Prevodioci koji su živeli u selu svedoče: bili su skalpirani, njihovi mozgovi izbijeni; vojnici su koristili noževe, silovali zene, prebijali dječicu, udarajacu ih u glavu sa kundacima, izbijali im mozgove, sakatili njihova tela u svakom smislu te reči. Do kraja bitke čak 200 Indijanaca, više od polovine žena i dece, je ubijeno i osakaćeno.
Dok je masakr na Sand Creeku ogorčio ljude na istoku, izgledalo je da zadovoljio mnoge ljude teritoriji Kolorada. Chivington se kasnije pojavio na sceni u Denveru, gde je oduševio publiku sa svojim ratnim pričama i prikazivanjem 100 indijskih skalpova, uključujući stidne dlake žena.
Chivington je kasnije osudjen u kongresnoj istrazi i primoran da podnese ostavku. Kada je postavljeno pitanje na vojnom sudu zašto su deca ubijena, jedan od vojnika citirao je Chivingtonove reci: Pobijte gnjide i vasi! Ipak, posle opomene –pukovnika je rekao da nije mislio na Indijance.
Kako su se reči o masakru širile preko izbeglica-prezivelih masakra, Indijanci iz ravnice južne i severne prerije su jos vise ucvrstili svoju odlučnost da se odupru belim osvajacima. Ratni požar je zahvatio zemlju i mir se vratio tek nakon četvrt veka.
|
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
Darth Ivan
Advanced Member
Croatia
7978 Posts
Member since 21/03/2010 |
|
|
dsormaz1
Advanced Member
.jpg)
13143 Posts
Member since 28/04/2002 |
Posted - 11/11/2010 : 21:51:36
|
"The Wounded Knee Massacre happened on December 29,1890 near Wounded Knee Creek (Lakota: Cankpe Opi Wakpala) on the Lakota Pine Ridge Indian Reservation in South Dakota, USA. On the day before, a detachment of the U.S. 7th Cavalry Regiment commanded by Major Samuel M. Whitside intercepted Spotted Elk's (Big Foot) band of Miniconjou Lakota and 38 Hunkpapa Lakota near Porcupine Butte and escorted them 5 miles westward (8 km) to Wounded Knee Creek where they made camp.
The rest of the 7th Cavalry Regiment arrived led by Colonel James Forsyth and surrounded the encampment supported by four Hotchkiss guns.
On the morning of December 29, the troops went into the camp to disarm the Lakota. One version of events claims that during the process of disarming the Lakota, a deaf tribesman named Black Coyote was reluctant to give up his rifle claiming he had paid a lot for it. A scuffle over Black Coyote's rifle escalated and a shot was fired which resulted in the 7th Cavalry opening firing indiscriminately from all sides, killing men, women, and children, as well as some of their own fellow troopers. Those few Lakota warriors who still had weapons began shooting back at the attacking troopers, who quickly suppressed the Lakota fire. The surviving Lakota fled, but U.S. cavalrymen pursued and killed many who were unarmed.
By the time it was over, at least 150 men, women, and children of the Lakota Sioux had been killed and 51 wounded (4 men, 47 women and children, some of whom died later); some estimates placed the number of dead at 300. Twenty-five troopers also died, and thirty-nine were wounded (6 of the wounded would also die). It is believed that many were the victims of friendly fire, as the shooting took place at close range in chaotic conditions." |
Edited by - dsormaz1 on 11/11/2010 21:52:20 |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4487 Posts
Member since 22/04/2008 |
Posted - 12/11/2010 : 14:21:51
|
http://en.wikipedia.org/wiki/Native_American_religion 
Bighorn medicine wheel 
Religious Freedom Restoration Act
The Religious Freedom Restoration Act was a congressional reaction to Supreme Court cases that limited the religious freedom of individuals by placing an unnecessary burden on their exercise of religion. The law provided for relief from government burdens on religion with two exceptions. A burden can be placed on the exercise of religion if it a compelling government interest that is pursued in the least restrictive way possible.
 |
Edited by - Sneaksie Thiefsie on 12/11/2010 14:22:21 |
|
|
|
anto
Advanced Member
Serbia
20940 Posts
Member since 29/06/2008 |
Posted - 19/11/2010 : 18:41:44
|
| Pitanje za Okibokija redklauda i ostle indijanofile - zašto crvenokošci nemaju bradu i brkove ? ali baš nijedan ?!? |
Dajte nam Ralph Azhama;može i mekokoricen (ali u boji obavezno)! |
|
|
|
srleb
Average Member
Serbia
634 Posts
Member since 08/11/2006 |
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 19/11/2010 : 21:17:36
|
quote:
Originally posted by anto
Pitanje za Okibokija redklauda i ostle indijanofile - zašto crvenokošci nemaju bradu i brkove ? ali baš nijedan ?!?
Ovo je vrlo zanimljivo pitanje i ja sam cesto mislio o tome.E sad tesko da ces ikada dobiti 100% tacan odgovor.
Neko kaze da njima jednostavno nisu rasle dlake na licu i po grudima i nogama i ako su im rasle to je bilo vrlo malo i to su uklanjali jer su dlake po telu i licu za njih bile prljave ili neuredne.
Znaci ima dve teorije ili im nisu rasle uopste ili su im rasle jako malo pa su i to malo skidali,ali u svakom slucaju genetski nisu bili dlakavi kao belci.
Kod danasnjih Indijanaca se mogu videti brada i brkovi jer su sad vec izmesani dosta,tj nisu cistokrvni indijanci. |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
|
|
|
emirem
Advanced Member
10805 Posts
Member since 18/01/2010 |
Posted - 19/11/2010 : 22:03:52
|
Okiboki, hvala na poziv na ovaj topic kao prvo,
zalosno je to sve sa nasim reci cemo "duhovnom bracom" sa kojom smo bili povezani u stripovima i odrasli prateci njihovu tuznu povijest i uzivajuci u "izmisljenim" pustolovinama i njihovoj hrabrosti.
Na zalost danas se skupina stripomana ne poistovjecuje toliko sa narodima danasnjice koji trpe iste torture i mucenja sirom svijeta, zahvaljujuci ravnodusnosti svijeta.
Sad sam procitao zasto nemaju brkove i bradu indijanci? Struka mi je i hematologija,bit cu kratak,preko 90% sj.am. indijanaca imaju 0+ krvnu grupu i spada u azijske skupine ljudskog roda i sa genetskim kodom u sebi nemaju nosioc sekundarnih obiljezja spola ( dlakavost,maljavost), dok neke skupine koje su stoljecima zivjele u hladnijim predjelima razvili dlakavost(ili su u sebi imali u genima) npr. Inuiti,Eskimi i Athabaske,Haide i Tlingiti su nosioci gene za brkove i bradu.Oni juzniji ih nemaju. Mozda netko zna vise, ali ovo je iz mog skromnog znanja. |
"Kompromisi u kolekcionarstvu su one stvari koje ce ti omoguciti da dozivis starost sa pozamasnom ustedjevinom!" |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4487 Posts
Member since 22/04/2008 |
Posted - 19/11/2010 : 22:11:38
|
Nadam se da nije off ako stavim ovu pesmu ovde.Bzvz da se zagubi negde na Glazba pdf
Don Fardon- Indian reservation
http://www.youtube.com/watch?v=clux1gLimUo
They took the whole Indian nation
put us on this resevation
took away our way of life
tomahawk and the prairie-knife.
Took away our native tongue
Taught their English to our young
and all the beads we made by hand
are nowadays made in Japan.
Cherokee people
Cherokee tribe
so proud you lived
so proud you'll die.
They took the whole Indian nation
put us on this reservation
brick built houses by the score
won't need tepees anymore.
Although they've changed our ways of old
they'll never change our heart and soul
and suddenly when the world has learned
Cherokee Indian will return.
Will return
will return
will return
will return
will return! |
|
|
|
Risar_69
Advanced Member
Slovenia
11679 Posts
Member since 05/05/2008 |
Posted - 19/11/2010 : 22:41:42
|
Evo došla u Sloveniju jedna indijanka, kčer amerikanca i indijanke
[quote="risar_69"]Kaj misli Idndijanka, ki je obiskala Slovenijo:
http://www.primorske.si/Priloge/Sobota/Cas-je-da-se-spomnite-kdo-v-resnici--ste.aspx
“Ne prihajam v obrednih indijanskih oblačilih. Nisem vaš učitelj ali guru.
Tukaj sem, da vas spomnim, kako ljubljeni ste.
Dolgo časa smo na tem planetu verjeli, da je Bog ločen od nas.
Jaz pa sem tukaj, da vam povem, da ste vi Bog. In da je čas, da se tega spomnite.”
Tako je slovensko občinstvo prejšnji petek nagovorila
32-letna Kiesha Crowther iz Kolorada, po mami Indijanka, po očetu belopolta
Američanka z danskimi koreninami. “Odtod moji blond lasje,” pojasni z nasmehom.
---[/quote] |
Kad pocneš crtati, uvek moraš imati na kraju olovke, srce, ruku i misli! |
|
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 19/11/2010 : 23:31:26
|
quote:
Originally posted by emirem
Okiboki, hvala na poziv na ovaj topic kao prvo,
zalosno je to sve sa nasim reci cemo "duhovnom bracom" sa kojom smo bili povezani u stripovima i odrasli prateci njihovu tuznu povijest i uzivajuci u "izmisljenim" pustolovinama i njihovoj hrabrosti.
Na zalost danas se skupina stripomana ne poistovjecuje toliko sa narodima danasnjice koji trpe iste torture i mucenja sirom svijeta, zahvaljujuci ravnodusnosti svijeta.
Sad sam procitao zasto nemaju brkove i bradu indijanci? Struka mi je i hematologija,bit cu kratak,preko 90% sj.am. indijanaca imaju 0+ krvnu grupu i spada u azijske skupine ljudskog roda i sa genetskim kodom u sebi nemaju nosioc sekundarnih obiljezja spola ( dlakavost,maljavost), dok neke skupine koje su stoljecima zivjele u hladnijim predjelima razvili dlakavost(ili su u sebi imali u genima) npr. Inuiti,Eskimi i Athabaske,Haide i Tlingiti su nosioci gene za brkove i bradu.Oni juzniji ih nemaju. Mozda netko zna vise, ali ovo je iz mog skromnog znanja.
Nema na cemu,video sam da si ljubitelj Indijanaca pa je red da budes sa nama na ovom topiku
Mislim da si lepo objasnio,nasao sam nesto slicno na netu,ali ovo tvoje je misljenje strucnjaka
Inace imas ovde na prethodnim stranama mnogo dobrih tekstova koje je postavio nas crveni brat Red Cloud pa pogledaj. |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4487 Posts
Member since 22/04/2008 |
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 19/11/2010 : 23:52:34
|
| @Sneaksi jel ima negde da se kupi kod nas?Prevedena naravno. |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
Edited by - okiboki on 19/11/2010 23:53:02 |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4487 Posts
Member since 22/04/2008 |
Posted - 20/11/2010 : 00:00:20
|
Nemam pojma
Neke bajke su bile u PZ,na primer ova:
Dva vuka: Bajka Ciroki Indijanaca
Jedne veceri stari Indijanac, sedeci kraj vatre, ispricao je svom unuku kakva se bitka odvija u svakom coveku:
- Sine moj, u svakom od nas bore se dva vuka. Jedan je Zlo: bes, ljubomora, zavist, kajanje, pohlepa, nadmenost, samosazaljenje, krivica, osecanje manje vrednosti, laganje, gordost, lazni ponos, nemogucnost prastanja i Ja. Drugi je Dobro: radost, bezuslovna ljubav, prastanje, nada, ljubaznost i dobrota, spokojstvo, stalozenost, poniznost, blagonaklonost, razumevanje drugih, velikodusnost, istinitost i vera.
Unuk je nekoliko trenutaka cutao i razmisljao o onome sto mu je deda rekao, a onda ga je upitao:
- Koji vuk pobedjuje?
- Onaj koga hranis - rekao je stari Indijanac, bez razmisljanja.
|
|
|
|
1Euro
Advanced Member
12440 Posts
Member since 17/07/2008 |
Posted - 20/11/2010 : 00:08:39
|
Ja sam oduvijek bio fan indijanaca, oduvijek su mi se više svidjeli od bijelaca jer su mi ličili onako cool (duga kosa,mohawk frizura,obojena lica,.....) a i danas više navijam za njih u filmovima nego za bijelce ali sam se razočarao kada vidim razliku kako indijanci izgledaju danas ( alkoholičari,besposličari,drogeraši,....a neki od njih koji su kao uspjeli su debeli ko svi amerikanci,nekako "žive na račun toga što su indijanci pa žele naplatiti slikanje sa njima,žele naplatiti upotrebu njihovog imena pa tim eprav eprobleme recimo nekim sportskim ekipama koje nose ime po indijancima). Bilo bi mi to cool ako bi se stvarno radilo za neku plemenitu stvar, a n eda se dođe do novca,....nekako su mi uništili tu predstavu koju sam imao o njima iz filmova, pa mi se sada manje sviđaju ovi indijanci.
No još uvijek imaju zanimljivu historiju, šteta samo što su skoro sve bitke izgubili.....
Jedan vrlo dobar film o indijancima je I WILL FIGHT NO MORE FOR EVER o indijancima plemena Nez perce i Chief Josepha.
Možda napište netko od vas nešto o tome( Nez Perce,Chief Joseph,...) |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4487 Posts
Member since 22/04/2008 |
Posted - 20/11/2010 : 00:22:12
|
My son, my body is returning to my mother earth, and my spirit is going very soon to see the Great Spirit Chief. When I am gone, think of your country. You are the chief of these people. They look to you to guide them. Always remember that your father never sold his country. You must stop your ears whenever you are asked to sign a treaty selling your home. A few years more and white men will be all around you. They have their eyes on this land. My son, never forget my dying words. This country holds your father's body. Never sell the bones of your father and your mother.
Tu-eka-kas |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 22/11/2010 : 08:43:25
|
quote:
Originally posted by 1Euro
Ja sam oduvijek bio fan indijanaca, oduvijek su mi se više svidjeli od bijelaca jer su mi ličili onako cool (duga kosa,mohawk frizura,obojena lica,.....) a i danas više navijam za njih u filmovima nego za bijelce ali sam se razočarao kada vidim razliku kako indijanci izgledaju danas ( alkoholičari,besposličari,drogeraši,....a neki od njih koji su kao uspjeli su debeli ko svi amerikanci,nekako "žive na račun toga što su indijanci pa žele naplatiti slikanje sa njima,žele naplatiti upotrebu njihovog imena pa tim eprav eprobleme recimo nekim sportskim ekipama koje nose ime po indijancima). Bilo bi mi to cool ako bi se stvarno radilo za neku plemenitu stvar, a n eda se dođe do novca,....nekako su mi uništili tu predstavu koju sam imao o njima iz filmova, pa mi se sada manje sviđaju ovi indijanci.
No još uvijek imaju zanimljivu historiju, šteta samo što su skoro sve bitke izgubili.....
Jedan vrlo dobar film o indijancima je I WILL FIGHT NO MORE FOR EVER o indijancima plemena Nez perce i Chief Josepha.
Možda napište netko od vas nešto o tome( Nez Perce,Chief Joseph,...)
Uskoro...
|
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
Risar_69
Advanced Member
Slovenia
11679 Posts
Member since 05/05/2008 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 24/11/2010 : 11:00:02
|
Američki Zapad je bio žarište indijanskih ratova u periodu između 1860 i 1890 godine. Od brdovitih planina Montane pa do vrelih pejzaža pustinja Arizone, region je bio obojen u krvi. Ali jedan sukob izbio je na neočekivanom mestu - u Kaliforniji. Kalifornija je bila u ekspanziji, bogata država koja je bila bez bezakonja i indijanskih ratova za razliku od svojih susednih država.
Modocs su nekada bili ponosno pleme ratobornih Indijanaca koji su napadali zaprege u doba zlatne groznice u ranom 19. veku. Do sredine 1860-ih, međutim, oni su svedeni na simbolican broj pripadnika od oko 300 ljudi, koji su živeli u blizini jezera Tule u severoistočnom delu Kalifornije. Vlada je bila odlucna da Modocse potisne ka rezervatu severno od jezera Tule. Međutim, beli rančeri i farmeri su želeli apsolutnu vlast na ovoj zemlji i Modocsi su bili primorani da koegzistiraju sa svojim dugogodišnjim neprijateljima Klamathsima u Klamath rezervatu.
Egzistencija u Rezervatu Klamatha je bila jako teška za Modocse. Klamaths su bili brojniji od Modocsa i dali su sve od sebe da ucine život mizernim za novajlije. 1865 godine je poglavica Modocsa, čovek poznat kao kapetan Džek, poveo njegov narod daleko od rezervata i vratio ga do jezera Tule. Modocsima ce biti dozvoljeno da tu ostanu još četiri godine pre nego što su pod pritiskom vraceni u Rezervat Klamath. Situacija sa Klamathsima se, međutim, nije poboljšala. Modocsi su i dalje nepravedno tretirani. 1870 godine, Kapetan Džek je još jednom predvodio svoj narod daleko od Rezervata. Pokušao je da se mirnim putem vrati na svoju staru zemlju. Međutim, lokalni doseljenici su hteli da se Modocsi vrate tamo gde pripadaju, odnosno tamo gde im je mesto.
Vojska je pokrenuta da vrati Modocse u rezervat. Kapetan Džejms Džekson je odjahao iz Fort Klamata sa 43 coveka iz 1. konjičke da ih vrati nazad. Logor kapetana Džeka je bio okružen. Kada je prišao, kapetan Džek je pristao da se vrati u rezervat. Ali, kada je zatraženo da preda pušku, postao je ljut. On je vikao na kapetana Džeksona: Ja se nikada nisam borio protiv belih ljudi, i ne želim da se borim. On je, međutim, odlucio da preda oružje. Njegovi ratnici su počeli da slede ovaj primer. Jedan ratnik, poznat kao Čarli Scarface, stavlja pušku na gomilu ali je zadržao svoju futrolu od pištolja. Vojnik je vikao na njega. Daj mi pištolj, proklet bio. Brzo. Ponosni mladi indijanac je uzvratio da on nije pas, da mu se obraca na takav način. Vojnik je odgovorio:Ti kurvin sine! Ja ću vam pokazati kako da razgovarate sa mnom. Podigao je svoju pušku i zapucao. U isto vreme, Scarface Čarli je izvadio pištolj. Obojica su zapucali. Obojica su promašili svoje mete. U narednih nekoliko trenutaka Modocsi su posegli za puškama koje su pre toga predali. Usledila je oštra razmena vatre, nakon koje je vojska imala sedam mrtvih i ranjenih vojnika. Modocsi su uspeli da se probiju iz logora. Oni su se povukli u zaklon vulkanskih stena.
U međuvremenu, druga grupa Modocsa, koju je predvodio Džim Huker, bila je meta civilnog policijskog odreda. Belci su otvorili vatru na Indijance, usmrtivši jednu ženu i njenu bebu. Indijanci su se osvetili, usmrtivši 14 ljudi u napadima na ranceve. Ova grupa se pridružila grupi kapetana Džeka. Postavljena je "pozornica" za dramatican sukob.
Januara 16, 1873 godine, Modoci sa uporištem kod jezera Tula su napadnuti od strane pukovnika Frenka Weatona. Oštar teren je dodatno komplikovan zbog guste magle. Kako bi vojnici naišli preko oštrih stena, ratnici koji su bili rasporedjeni u malim grupama su otvarali vatru na nesrećne vojnike. Indijanci su se brzo pomerali iz jedne tačke u drugu. Weaton je verovao da je moralo da bude najmanje oko 150 Indijanaca u vulkanskim stenama. U stvari, bilo ih je samo 51. Konačni napad protiv vojnika te noći koji je predvodio kapetan Džek potpuno je demoralisao armiju. Weaton se povukao u bazu.
Weaton je uklonjen sa svog položaja i zamenjen generalom Canbijem. Canbi je nastojao da pronađe rešenje mirnim putem. Mirovna komisija je osnovana, i konacno 11. aprila, 1873 dve strane su srele. Nepoznati belcima, međutim, Modocsi koji su već održali svoj savet u kojem je kapetan Džek, koji je želeo mir, bili su poniženi i bačeni na zemlju. Jedan stari ratnik je rekao kapetanu Dzeku, jedini način da sačuvaš obraz, on je rekao, bio je da ubijes Canbija. Na kraju je odlucio da to učini. Modocsi koji su krenuli na mirovnu komisiju su bili teško naoružani, iako tajno. Kada je Canbi započeo svoju uvodnu rec, kapetan Džek je skočio na noge, i povikao: sve je spremno! On je zatim ispalio iz skrivenog pištolja dva hica u lice Canbija. Izvukao je nož, a zatim je ubo Canbija nekoliko puta. Kapetan Džek je zatim svukao uniformu generala Canbija i obukao je. Indijanci su zatim pobegli sa lica mesta.
Nacija je bila šokirana ovim događajima. 1000 ljudi je sada krenulo prema vulkanskim stenama pod komandom pukovnika Alvina Gillema. Gillem je prvo presekao Modocse od svojih vodovoda u jezeru Tula. Ipak, prvi udarac zadali su Modocsi. Dana 26. aprila, Scarface Čarli iznenadio je 65 pripadnika 4. pešadijske dok su jeli ručak između stena. Pet oficira i 20 vojnika su ubijeni. Ali, polako vojska je stekla prednost. Gillem je zamenjen generalom Džefom Dejvisom koji je ubrzo opkolio kamp kapetana Džeka. Veliki stvar je bila kada se grupa Modocsa predala i njihovih poglavica, Huker Džim, obećao da će dovesti vojsku do kapetana Džeka. Uskoro kapetan Džek je bio opkoljen. Početkom juna se predao.
Za ubistvo generala Canbija, kapetan Džek i pet njegovih ljudi su osuđeni na smrt. Dana 3. oktobra 1873 Kapetan Džek je obešen za ovaj zločin. Preostali Modocsi su poslati u Rezervat Kuapav na Indijanskoj teritoriji.
|
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 30/11/2010 : 10:07:43
|
Masakr kod Ranjenog kolena (Wounded Knee Massacre )
Nakon smrti Bika koji sedi, Veliko Stopalo se plasio za sigurnost svog plemena, koje se sastojalo iz velikog broja udovica Prerijskih ratova i njihove dece. Veliko Stopalo se licno nalazio na listi "podstrekaca nemira", i njegovo hapsenje je vec bilo naredjeno. On je poveo svoje pleme prema Pin Ridzu, nadajuci se zastiti Crvenog Oblaka. Medjutim, on se razboleo od upaljenja pluca na tom putu i bio je primoran da se vrati nazad u zapreznim kolima. Kako su se priblizavali Porcupine Creeku, 28 Decembra, pleme je primetilo cetiri konjicka puka kako im se priblizavaju. Bela zastava je momentalno bila okacena na kolima Velikog Stopala. Kada su se dve grupe srele, Veliko Stopalo je ustao iz svog lezaja od cebadi kako bi pozdravio majora Semjuela Waitsajda i njegov sedmi konjicki odred. Njegova cebad su bila uprljana njegovom krvlju, i krv mu je kapljala iz nosa dok je govorio.
Wajtsaid ga je informisao o njegovim naredjenjima da odvede njegovo pleme u kamp kod potoka Ranjeno koleno. Veliko Stopalo je odgovorio da su oni i krenuli u tom pravcu, prema Pin Ridzu. Major je trazio da se indijanci odmah razoruzaju, ali je odvracen od strane svog skauta Dzona Sangroua, kako bi se izbegao sukob na tom mestu. Slozili su se da odloze razoruzavanje dok ne stignu u kamp. Potom, u trenutku simpatija, major je naredio svom vojnom bolnicaru da pregleda bolesnog poglavicu Minakondza, kako bi ga ugrejao i ucinio mu udobnim nastavak puta. Potom su nastavili put prema kampu kod potoka Ranjeno koleno, predvodjeni sa dva konjicka puka i sa jos dve grupe pozadi koje su bile naoruzane sa Hockinsovim puskama i topovima. Stigli su u kamp u sumrak.
U kampu, Indijanci su pazljivo prebrojani, bilo je 120 muskaraca i 230 zena i dece. Major Waitsajd je odlucio da saceka do jutra kako bi razoruzao pleme. Podigli su logor juzno od vojnickog kampa, dobijajuci porcije, kao i nekoliko satora s obzirom da nisu imali dovoljno pokrivaca za njihove tipije. Pec je postavljena u sator Velikog Stopala, i poslat je doktor da pruzi pomoc poglavici. Kao garanciju da niko ne napusti kamp, dve konjicke grupe su bile razmestene oko indijanskog logora sa Hockinsovim topovima, koji su bili smesteni na vrhu uzvisenja sa kojeg se video ceo kamp. Oruzje je bilo direktno usmereno prema logoru.
Tokom noci ostatak sedme konjicke je stigao i smestio se severno od logora majora Waitsajda. Jos dva Hockinsova topa su postavljena pored vec postavljenih topova usmerenih prema logoru. Pukovnik Dzon Forsit je preuzeo komadnu nad operacijom i obavestio majora Waitsajda o njegovim naredjenjima da putem zeleznice preveze pleme do vojnog zatvora u Omahi.
U jutro, zvuci trube su probudili logor, i ljudima je receno da dodju u srediste logora na razgovor. Posle razgovora oni su krenuli prema Pin Ridzu. Veliko Stopalo je izasao napolje i seo ispred svog satora. Stariji ljudi iz plemena su se okupili oko njega. Pripremili su se za dorucak. Onda su Indijanci obavesteni da ce biti razoruzani. Oni su nagomilali svoje oruzje u centru logora, ali vojnici nisu bili zadovoljni. Vojnici su poceli traziti po satorima, iznoseci pakete i cepajuci ih otvarali, trazeci nozeve, sekire i satorske kolceve. Potom su naredili da se pretrazi svaki pojedinacni ratnik. Indijanci su postali veoma ljuti ali je samo jedan covek govorio, vrac, Zuta Ptica. On je poceo da plese "Ples duhova", i pricao na jeziku Sijuksa, govoreci Indijancima da im meci nece nauditi ako pevaju zajedno sa njim.
Vojnici su pronasli samo dve puske, jednu potpuno nove marke, koja je pripadala mladom ratniku po imenu Crni Kojot. On se uhvatio za glavu i zavapio kako je potrosio mnogo para na tu pusku, i da ona pripada njemu. Crni Kojot je bio nagluv, pa zato nije odmah odgovorio na pitanja vojnika. On je ubedjivan od strane Sijuksa da spusti pusku, ali ta opcija nije dolazila u obzir. On je odgurnuo vojnika i poceo da bezi. Onda se cuo pucanj, nije jasno ko je isaplio prvi metak, ali je on oznacio pocetak ubijanja. Jedino oruzje koje su imali Indijanci je bilo ono koje su uspeli da pokupe sa gomile. Kada su Hockinsovi topovi zapucali, srapneli su pogadjali satore, ubijajuci muskarce, zene i decu, bez razlike. Pokusali su da pobegnu ali su ubijani "kao bufala", podjednako i zene i deca.
Kada se masovno ludilo vojnika zavrsilo, prebrojano je 153 mrtva, ali mnogi ranjeni su puzali i umirali. Jedna procena je utrvdila da je na kraju ubijeno 350 Indijanaca, muskaraca, zena i dece. Dvadeset i pet vojnika je poginulo a 39 je ranjeno i to vecinom od sopstvenih srapnela i metaka. Ranjeni vojnici su prebaceni u Pin Ridze agenciju. Potom su se vojnici vratili na bojiste, i skupljali preostale prezivele Indijance i smestali ih u kola. Kako se vejavica priblizavala, poginuli su ostavljeni da leze tamo gde su pali. Kola sa ranjenima su stigla i Pin Ridze oko sumraka. U njima je bilo samo 4 prezivela ratnika Sijuksa, i 47 zena i dece. Oni su ostavljeni napolju u kolima na vejavici, smrzavajuci se od hladnoce, i trazeci objekte u koje ce se skloniti. Konacno su utociste nasli u biskupskoj misiji, klupe su uklonjene i stavljeno je seno kao lezaj za ranjene Sijukse. Kada su usli unutra, oni koji su bili svesni, mogli su videti Bozicne ukrase na gredama crkve.
Posle vejavice pogrebna grupa se vratla na bojiste, i pronasli su tela ukljucujuci i telo Velikog Stopala, smrznuto u iskrivljenom obliku.
"Nisam onda znao koliko nas je poginulo. Kada pogledam unazad sa ovog visokog brda mojih starih godina, mogu jos uvek videti iskasapljene zene i decu kako leze u gomili ili razbacani po klisuri, jos uvek ih vidim mladim ocima. I mogu videti da je nesto drugo tamo umrlo u krvavom blatu, i sahranjeno u vejavici. San ljudi je tamo umro. To je bio divan san...nada nacije je slomljena i unakazena. Tamo vise nema centra, i sveto drvo je umrlo."
Crni Los
|
Nasilje u Darkvudu |
Edited by - red cloud on 30/11/2010 14:01:05 |
|
|
|
Risar_69
Advanced Member
Slovenia
11679 Posts
Member since 05/05/2008 |
|
|
DeeCay
stripovi.com suradnik
Croatia
21661 Posts
Member since 24/09/2002 |
Posted - 07/12/2010 : 13:55:11
|
Na kioscima u RH Jutarnji list je objavio 3 romana Karla Maya o Winettou, ne znam hoće li objavljivati i ostale njegove westerne. May kao pisac navodno nikad nije bio u Americi, a radio je odlične priče s pravim western duhom Divljeg Zapada. Nešto kao Gianluigi Bonelli sa svojim Texom.
Karl May kao Old Shatterhand
 |
“A reader lives a thousand lives before he dies; the man who never reads lives only one." |
|
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 30/12/2010 : 11:54:21
|
Indijanci i crnci dobijaju odštetu?
Kongres SAD je doneo odluku kojom je otvoren put da pripadnicima indijanskih plemena i američkim crncima bude isplacćena odšteta za diskriminaciju.
Indijancima će biti isplaćeno oko 3,4 milijardi dolara, a crncima oko 1,15 milijardi dolara, javile su agencije.
Indijancima će odšteta biti isplaćena po tužbi koju su pokrenuli pre četiri godine insistirajući da im je uzuropirano zemljište na kome su živeli, čime su bili lišeni prihoda iz izvora kao što su nafta, gas i drvo.
Crncima će odšteta biti isplaćena, jer su se žalili da su njihovi preci bili izloženi diskriminaciji i lišeni, zbog boje kože, zajmova i druge pomoći nekadašnjeg Ministarstva poljoprivrede. Ta pomoć im je bila potrebna u vreme kada su prestali da budu robovi i počinjali život u slobodi.
Indijansku tužbu je podnelo najmanje 300.000 Indijanaca koji su tvrdili da su ih institucije SAD - zadužene za nacionalne parkove i šume, ribarstvo i divljač - lišile prihoda od 1887. godine. U tužbi su tražili odštetu od 100 milijardi dolara, ali su pokazali spremnost da se nagode.
Američka vlada je već isplatila više od milijardu dolara grupi od 16.000 crnih zemljoradnika, od kojih je većina dobila po oko 50.000 dolara, a sada će biti isplaćeni oni koji su naknadno podneli odštetne zahteve. Oni će dobiti sume u rasponu od 5.000 do 9.000 dolara.
Zakon o isplati odštete Indijancima i crncima je danas izglasan u Predstavničkom domu sa 256 glasova "za" i 152 "protiv" i sada odlazi predsedniku Baraku Obami na potpis.
Obama je pozdravio usvajanje zakona i rekao da će nastaviti da rešava i druge tužbe u vezi istorijske diskriminacije. On je u svojoj predizbornoj kampanji obećao da će raditi na ispravljanju istorijske diskriminacije.
Postoje i tužbe farmera latinoameričkog porekla, podsećaju agencije.
|
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
|
|
|
Topic |
|
|
|
Indijanci
