| Author |
 Topic  |
|
verab
Advanced Member
Croatia
3158 Posts
Member since 22/01/2015 |
 Posted - 19/11/2024 : 13:35:20
|
Da, to je problem "čvrstog mišljenja", svi ga imaju o svemu i pola bi ih prije umrlo nego ga ikad mijenjalo. Ima ih koji zbrajaju na prste ali se uredno smiju fizičarima koji rade na akceleratoru u Cernu, ismijavaju traženje "božje čestice" i naravno, sve im je to čisti sotonizam. Imaš i ovdje ljude koji misle da su djela Picassa i Pollocka samo za zidove po ludnicama i zazivaju da ih se izbaci iz enciklopedija povijesti umjetnosti kao bezvezne prevarante. Imaš i one kojima je Gamba bolji od Fostera, Burattini od Moorea...
Rasprava je tu nemoguća. A i nepotrebna.
Ja se ne razumijem u fiziku, ti u umjetnost... ajmo popit pivo i razgovarat o nogometu.
Ko je bolji Messi ili Ronaldo?
- Mesi, naravno
- Ni govora, Ronaldo!
 |
 |
|
|
alexts
Advanced Member
Serbia
9293 Posts
Member since 25/09/2005 |
Posted - 19/11/2024 : 14:53:45
|
quote:
Originally posted by verab
Imaš i one kojima je Gamba bolji od Fostera, Burattini od Moorea...
Rasprava je tu nemoguća. A i nepotrebna.
Ali opet, retka su takva mišljenja ako neko prati strip u celini ili malo šire.
A česta su ako neko čita skoro samo Boneli. Ili čak samo 3-4 Bonelijeva junaka.
A to je i logično onda. |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
5052 Posts
Member since 22/04/2008 |
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
47610 Posts
Member since 09/12/2005 |
|
|
ridiculus
Senior Member
1824 Posts
Member since 11/06/2008 |
Posted - 26/11/2024 : 10:57:56
|
Urnebesan, ali odličan prikaz situacije!
Kada sam pokazao sliku poznaniku koji je završio Likovnu akademiju, njegov odgovor je bio smeh, i "tako je to kada umetnici žele da budu filozofi (ili obrnuto)".
Iako često koristim termin "akademizam" u negativnom smislu, i sumnjičavim okom gledam na akademike, treba reći da su ljudi od kojih sam najviše naučio bili akademici. Ali ja na njih gledam kao na izuzetke. Ili je možda u prošlosti bilo više rigoroznosti. Kako god rešili to pitanje, među "najučenijima" je oduvek bilo sofista i ljudi preobrazovanih, te o tome pišu i Montenj i Svift, a kod Dikensa imamo licemerne likove koji će da odšetaju uspravnog držanja, s lažnim dostojanstvom, da ne bi s (zvanično) manje obrazovanima vodili "apsurdne razgovore" (koje ne mogu da dobiju). |
Thought's the slave of life, and life Time's fool. |
|
|
|
ridiculus
Senior Member
1824 Posts
Member since 11/06/2008 |
Posted - 30/11/2024 : 17:59:35
|
quote:
Originally posted by Bajdo666
Retoriku čujemo, poeziju prrčujemo/načujemo, ali prvenstveno osjetimo. Možda je to bit svega, osjećaj. Jer, dadaistički pisoar smo mogli osjetiti kao bunt ili doslovno pišanje po ustaljenim vrijednostima. Zar prava umjetnost nije izlaženje iz okvira, traženje novoga, lomljenje granica?
Osećaj može biti ključ svega, ali ne mora biti. Osećaj bez znanja gubi bitku sa vremenom.
Evo šta hoću da kažem. Kad sam bio klinac, čitao sam previše epske fantastike, mač-i-magije, herojskih romansi, i sličnih žanrova. Mač od Šanare me je oduvao. (Kažem: klinac, pa očekujem oprost  ) 8 ili 9 godina kasnije sam čitao Gospodara Prstenova, i jasno video kakva bedna kopija je Bruksov prvi roman. Iz tog razloga ne priznajem nostalgiju kao opravdanje za estetski sud.
Drugi primer: Joko Kano (Yoko Kanno). Japanska kompozitorka muzike, uglavnom za filmske ili televizijske projekte, ponajviše animirane prirode. Kada je ona potpisala nešto, to je značilo muzičku poslasticu koja daleko prevazilazi konkurenciju, japansku ili bilo čiju. Raznovrsnost, dinamika, izražajnost - sve klasa iznad drugih. A onda su ljudi počeli da primećuju sličnosti sa klasičnim kompozicijama, ali i sa delima iz drugih žanrova, čije su muzičke fraze i deonice bile prenošene gotovo u celini. Sasvim u redu za aranžera ili dirigenta, ali za "kompozitora" baš i ne. Ne može se slava graditi na umešnosti ili genijalnosti drugih i neznanju publike. Mislim, može, ali samo koji tren ili onaj duži tren koji zovemo vekom, ali koji je takođe brzoprolazan.
Otuda sam oprezan prema Nilu Gejmenu. Ne kažem da ga ne cenim; skoro sam glasao za najbolje anglofone scenariste stripa, i on mi je bio vrlo visoko na listi. Kažem samo da ga ne uzimam zdravo za gotovo. Na primer, priča (iz cilusa o Snu, Sandmanu) Three Septembars and a January, ima za najbolji deo jedan od glavnih motiva Don Kihota. Kada Sumanutost i San (da iskoristim Skrobonjin prevod) raspravljaju ko od njih dvoje polaže pravo na dušu glavnog lika, ona na kraju kaže: "Ludilo mu čuva razum, zar ne?" To nije prost kuriozitet, to nije "omaž", to je vrhunac čitave ove priče, njen najpronicljiviji deo. I on nije Gejmenov. Možda nije eksplicitno pomenut u Servantesovom romanu istim rečima - to ne mogu da prizovem - ali postoji čitav deo u kojem likovi raspravljaju o toj pojavi. A Gejmenovo narativno tkivo ne postiže nigde drugde (u toj priči) takav uvid i emotivnu snagu, bila to meta-fikcija ili post-fikcija ili auto-fikcija ili poslovični tandara-broć. 
Ima sličnih primera dovoljno da se popune bilo čija mašta i zahtevnost. |
Thought's the slave of life, and life Time's fool. |
|
|
|
ridiculus
Senior Member
1824 Posts
Member since 11/06/2008 |
Posted - 04/06/2025 : 14:05:48
|
U vezi sa temom...
Da li književnost ima moralnu funkciju, to jest, može li da učini čoveka boljim?
Moj odgovor je: sama po sebi, ne.
Pročitao sam tekst AI and the Death of Literary Criticism, i tu se pojavljuju neka nagoveštavanja pozitivnog odgovora na to pitanje ili bar verovanje da je tako. Nije to prvi put, naravno, pošto je istorija puna takvih tendencija. (Osim kod Platona, koji bi izbacio pesnike iz idealne države!) Znam i iz ličnog iskustva: jednom sam sreo ženu koja mi je rekla da bi svako trebalo da čita Dostojevskog i da bi onda ovo bio bolji svet. A po meni ništa nije pogrešnije od toga.
Ono što tekst tačno primećuje, uprkos nekim drugim kratkim spojevima i stranputicama, je jedna pojava koja nije često pominjana danas na Zapadu a poznata je nama u istočnoj Evropi: mi smo morali da učimo marksizam, a zemlje pod sovjetskom vlašću i ruski jezik, i ništa od toga nije prihvaćeno kao dugotrajniji deo kulture i verovanja. (Kod nekih se čak javio i otpor prema toj ideologiji.)
Logično, onda je sledeća stvar pitanje "A čemu onda služi književnost?"
Može da učina čoveka svesnijim. Ali veća svest ne vodi nužno u dobrotu. Opcije su raznovrsne. Kao što Hazlitt kaže da, iako čita Makijavelija na italijanskom, možda ga onaj kočijaš može nadvladati po dovitljivosti, tako i neuk čovek može biti bolja osoba od najučenijeg. |
Thought's the slave of life, and life Time's fool. |
|
|
|
ridiculus
Senior Member
1824 Posts
Member since 11/06/2008 |
Posted - 15/09/2025 : 17:38:30
|
Kada gledam fotografije kako Frano kopa septičku jamu (na Franinoj livadi, u odeljku Stripovi), i uzmem u obzir da imam poznanika koji je završio za slikara a često radi fizičke poslove prenošenja stvari, setim se da su slikanje i vajarstvo u staro vreme smatrani manuelnim radom. Čak grubim radom, u određenim periodima, i na određenim mestima. I zato nisu bili uključeni u artes liberales, opšte obrazovanje.
Sad sve počinje da ima smisla! |
Thought's the slave of life, and life Time's fool. |
|
|
|
boddhisatva
Senior Member
.jpg)
Croatia
1364 Posts
Member since 08/01/2013 |
Posted - 21/09/2025 : 15:53:41
|
quote:
Originally posted by ridiculus
Kada gledam fotografije kako Frano kopa septičku jamu (na Franinoj livadi, u odeljku Stripovi), i uzmem u obzir da imam poznanika koji je završio za slikara a često radi fizičke poslove prenošenja stvari, setim se da su slikanje i vajarstvo u staro vreme smatrani manuelnim radom. Čak grubim radom, u određenim periodima, i na određenim mestima. I zato nisu bili uključeni u artes liberales, opšte obrazovanje.
Sad sve počinje da ima smisla!
A jesi li uzeo u obzir i to da je umjetnost jednim velikim djelom i zanat?
Stari majstori imali su svoje škole i svoje šegrte, oni su se morali itekako osposobiti u slikanju i crtanju pozadina pa i kopiranja njihova majstora. To je kasnije nestalo, ali pojavom fotografije se vratilo pa su fotografi imali svoje šegrte. Marija Braut tako je bila učenica Toše Dapca ...
Šegrti i učenici su kako napisah morali dobro se osposobiti, znati tehniku, znati prirediti majstoru slikaru gotove predloške slikakoji su majstori nastavljali, itd itd
Na kraju svega bila su 2 izbora istih:
1. ili ostaneš kod majstora i postaješ mu pomočnik
2. ili riskiraš i odlaziš od majstora da započneš kao samostalan autor. Tu su ti na pomoć bili papiri koje ti je majstor potpisao da si mu bio učenik ... i ništa više, jer si krenuo u onaj rizik življenja od vlastite umjetnosti. To su kupci odlučivali. Do negdje pri kraj 19. stoljeća nije bilo izložbi umjetnina sve dok u modu nisu ušle one tzv. svjetske izložbe. Kao odlučujući faktor je li nešto umjetnost ili nije postojao je samo - kupac.
Toliko se sjećam iz kolegija sociologija umjetnosti prije ohohooo godina na faxu ;o))))))) |
Pike Bishop: Let's go!
Lyle Gorch: Why not? |
|
|
|
ridiculus
Senior Member
1824 Posts
Member since 11/06/2008 |
Posted - 21/09/2025 : 16:28:01
|
quote:
Originally posted by boddhisatva
A jesi li uzeo u obzir i to da je umjetnost jednim velikim djelom i zanat?
Pa da nisam, ne da ne bih ništa rekao, nego ne bih ni pokrenuo temu!
Ovako stvari stoje: od antičkih vremena u Evropi se negovalo opšte obrazovanje, koje se kasnije utvrdilo kroz 7 veština, disciplina, nauka, nazovi ih kako hoćeš. Na latinskom ars, množina artes. Neki misle da je to od artus, tesnac, jer su sve stvari obuhvaćene tesnacima pravila.
Tih sedam veština su:
Trivium
1. gramatika (lat. litteratura), koja uključuje i poetiku;
2. retorika;
3. dijalektika, kasnije nazvana logika;
Quadrivium
4. aritmetika;
5. geometrija;
6. muzika;
7. astronomija.
Nema "lepih" umetnosti (a muzika je tu) jer su one smatrane zanatom sve do firentinskih majstora iz XV veka, koji su podigli cenu svoje struke. Pesnik nije zanatlija, pesnik je auctor (k'o što rekosmo na drugoj temi), pesnik je (potencijalni) autoritet - kako god doba i narodi objašnjavali poreklo njegovih ideja ili veštine.
E sad, ovo dotiče ono što je stinky rekao na Franinoj livadi o tradicionalnoj premoći poezije/književnosti i muzike, ali to je pipava tema za kratak osvrt. |
Thought's the slave of life, and life Time's fool. |
|
|
|
boddhisatva
Senior Member
Croatia
1364 Posts
Member since 08/01/2013 |
Posted - 21/09/2025 : 17:12:11
|
Yep - ali to su ti "lijepe umjetnosti", to nije ništa materijalno i konkretno.
To su stvari koje su oni smatrali da "ulazi u dušu" (ma nisu znali da sluh ide u mozak ;o)) )
Zatim kasnije imaš i konkretne, fizičke umjetnosti na materijalnim tvarima: kamen, keramika, platno i sve drugo materijalno
Kipari, građevinski graditelji hramova i slikari fresaka pa kasnije i slika, i slični - pa oni su ti bili smatrani zanatlijima tada.
Tek kada su se otrgnuli iz tih špranci i tadašnjih kanona pa krenuli u samostalne prikaze bez da su svoju umjetnost (zapravo zanatske uratke, neke lošije, neke bolje, neke originalnije i tako to kako to već ide...) mogli prestati raditi isključivo za te ciljane skupine: crkva, dvorovi i slično - e to je onaj početak individualne umjetnosti kakvu sada znamo.
Tada umjetnost kreće u individualnu, umjetničku fazu - oni postaju poznati autori i postaje poznat njihov stil, jedinstveni prikaz i talent.... |
Pike Bishop: Let's go!
Lyle Gorch: Why not? |
|
|
|
Topic |
|
|
|
Ko stvara umetnost?
[/url]