| Author |
 Topic  |
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
 Posted - 12/08/2010 : 10:46:45
|
Harmarov poraz
1790 godine, Dzošua Harmar, komandant američke vojske Severozapadne teritorije, je bio stacioniran u Fort Vashingtonu (današnji Cincinnati). Henri Noks, sekretar rata, je naredio Harmaru do otkloni opasnost od indijanskog napada u zapadnoj državi Ohajo. Harmar je krenuo iz Fort Vašingtona sa 320 redovnih vojnika i oko 1.100 milicajaca - pre svega iz Pensilvanije i Kentakija. Milicajci su bili slabo obučeni. Mnogi nisu znali da koriste muskete, neki drugi nisu znali da koriste ni pištolj. Harmar je odlučio da uništi domorodačka sela u blizini današnjeg Fort Vejna, Indijana. On je nameravao da napadne Majami Indijance, Shavnee Indijance i Delaver Indijance, kao i ostale domoroce koji se budu nalazili u zapadnom Ohaju.
Domoroci su pobegli iz svojih sela, kad je vojska došla. Amerikanci su spalili nekoliko sela, ali Indijanci su se pregrupisali. 20. oktobra. Starosedeoci, koje je predvodio Mala kornjača, iz plemena Majamija, napali su jedan odred vojske koje je predvodio pukovnik Džon Hardin. Hardinove snage sastojale su se od nekoliko stotina milicajaca i nekoliko redovnih vojnika. Hardin je poveo svoje ljude pravo u zasedu. Većina milicijaca je pobegla iz bitke bez ispaljenog metka. Redovni vojnici pružaju kratak otpor, ali su starosedeoci ubili većinu od njih. Povlačenje milicije nije se zaustavilo dok nisu prešli reku Ohajo u Kentakiju. Harmar je poslao još jedan odred na ratnike Male kornjače dva dana kasnije. Još jednom, domoroci su naneli teške gubitke Amerikancima. Harmar se odmah povlači u bezbednost Fort Vašingtona. Izgubio je 183 ljudi. Poginuli su ili nestali u ovoj kampanji. Ovaj događaj je postao poznat kao Harmarov poraz. Godine 1791, vojska SAD je sazvala vojni sud protiv Harmara. Sud ga je tužio za zločine u toku kampanje, uključujući i pijanstva na dužnosti. Vojni sud ga je oslobodio svih optužbi, ali Harmar se povukao iz vojske od 1. januara 1792.
Harmarove akcije u zapadnom Ohaju samo su povisile tenzije između belih naseljenika i Indijanaca. Nakon poraza Harmar je, broj napada na naseljenike se povećao. Godine 1791, Artur Sent Kler je poveo drugu kampanju protiv domorodaca u zapadnom Ohaju, u nadi da će uspeti tamo gde Harmar nije uspeo.
|
Nasilje u Darkvudu |
 |
|
|
1Euro
Advanced Member
12230 Posts
Member since 17/07/2008 |
|
|
Rico
Advanced Member
Croatia
3955 Posts
Member since 12/10/2004 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 20/08/2010 : 12:33:42
|
ISTORIJA INDIJANSKIH RATOVA I BORBI PROTIV EVRO AMERIČKE EKSPANZIJE
Uprkos raznolikosti kultura evro-amerikanaca i američkih Indijanaca, ratovi između dve kulture su imali određene karakteristike. U najvecem periodu ovih sukoba, Evro-Amerikanci su imali indijanske saveznike, evro-američki građani-vojnici su težili ka većoj brutalnosti i imali su manje vojne discipline od profesionalnih vojnika; s druge strane, nomadske grupe Indijanaca obično su vodile rat više nego uporno ali je pored grupa bilo i takvih pojedinaca; erupcija i širenje rata uglavnom je proistekla iz evro-američke želje za sticanjem i otimanjem indijanske zemlje.
Tokom XVI i XVII veka, evropske sile su uspostavile vojno prisustvo u Severnoj Americi, kako bi mogle napredovati i odbraniti svoje "pravo" – pravo na otkriće, kolonizaciju, ili prava na osvajanje ogromnih delova kontinenta već naseljenih Indijancima. Kao odgovor, mnogi Američki starosedeoci, ratovali su da se odupru evropskoj kolonijalnoj dominaciji. U XVII veku, Povhatan Konfederacija je pretila egzistenciji i postojanju kolonije Virdžinija, napadajući je 1622 i 1644 godine. Četiri decenije nakon pustošenja Pekota u Pekuot ratu (1636-37), Novo Engleski kolonisti se suočavaju sa velikom pobunom među Algonkinima koji su živeli duž svojih granica u Ratu kralja Filipa (1675-76). Pobuna Pueblo indijanaca (1680) je dovela do izgnanstva Španaca iz Novog Meksika za trinaest godina. U XVIII veku, kolonisti u Virdžiniji i Carolini nasilno stiču zemlju od Tuscarora, Iamasea i Cherokea, dok su Francuzi ugušili oružani otpor Natcheza, Chickasava, i Foksa.
U ovim i drugim ratovima, mnoge grupe Indijanaca predlagale su ujedinjenje, tzv pan-indijanski savez protiv kolonista, ali takvi savezi obično nisu uspeli da postanu realnost. Sa francuskim porazom u Francuskom i indijanskom ratu (1754-63), Indijanci zapadno od Apalačkih planina ustanovljavaju da je njihov opstanak ugrožen, jer više nisu imali pomoć Francuza protiv Engleza. Svesni da je prisustvo samo jedne evropske sile u njihovoj blizini značilo da je stari trgovinski sistem razoren, 1763 godine, poglavica Otava Pontiac okupio je mnoge grupe koje su ranije bile u savezu sa Francuskom, u pokušaju da isteraju Engleze iz doline Ohaja. Pontijakova buna (1763-66), iako je relativno uspešno ostvarila pan-indijanski savez, na kraju nije uspela. Engleska Vlada je pokušala da postigne mir 1763 godine, kraljevskim proglasom o odvajanju Indijanaca i engleskih doseljenika naseljenih na grebenu Apalačkih planina. Iako je proklamacija obećavala da sve zemlje zapadno od Apalačkih planina pripadaju Indijancima oslabljenog Pontiacovog saveza, nije uticala da se smanji pritisak evro-amerikanaca na Indijansku zemlju, kao ni nemilosrdnu bujicu američkih trgovaca, skauta, i spekulanata u dolinu Ohaja.
Tokom kolonijalnog perioda, evropski imperijalni rivali su podsticali ratove između Evropljana i Indijanaca. Na primer, za vreme ratova Kralja Vilijama (1689-97), kraljice Ane (1702-13) i kralja Džordža (1744-48), Francuzi su podržavali napade Algonkuiana protiv engleskih kolonista, dok su u Novoj Engleskoj američke Indijance i pojedine saveznike Irokeza pomagali Englezi. U Francuskom i indijanskom ratu, Francuzi i njihovi odani saveznici Algonkuian, u početku su uglavnom postigli impresivne rezultate za kontrolu Ohaja, počevši sa Bredokovim porazom (1755), kada su nadvladali brojčano nadmoćnije Engleze i njihove saveznike Irokeze. Indijanci su se borili kao evropski saveznici u tim ratovima da bi unapredili svoje interese u vidu nabavke oružja i druge trgovačke robe, statusa ili osvete, i da bi zadržali zarobljena lica za usvajanje. Do kraja Francuskog i indijanskog rata, Indijanci su uspeli da pomoću ovih imperijalnih borbi sačuvaju svoju slobodu delovanja.
Rat za nezavisnost, međutim, prisilio je Indijance istočnih šuma da ustupe Sjedinjenim Državama koje su po Sporazumu iz Pariza (1783) stekle, sva britanska prava na teritorije južno od Velikih jezera i istočno od Misisipija. Sjedinjene Države podstiču naseljavanje u novo osvojenim teritorijama, a rezultat je pritisak evro-amerikanaca na indijanske zemlje, dovodeći do sporadičnih borbi na Starom severozapadu. U kasnim 1780-ih, Shavnees i drugi Indijanci pokreću napade koji zaokreću preko Indijane, Ohaja, i zapadne Pensilvanije, i nanose tezak poraz kontingentima američke vojske 1790 godine (Harmarov poraz) i 1791 godine (St. Clairov poraz; kojim su naneli 900 žrtava na 1.400 Amerikanaca pod Artur Sent Klerom). To je trajalo sve do 1794 godine, kada su američke trupe uspele da pobede indijanske ratnike u Bici za Fallen Timbers, u kojem je general Entoni Vejn odlučno pobedio Indijance, obezbeđujući Stari severozapad-za to vreme- pod evro-američkom kontrolom.
Nakon poraza 1794 godine i Sporazumom iz Greenville (1795), indijanska zemlja (baza) nastavlja da se smanjuje sve do 1809 godine, kada Shavnee braća Tecumseh i Tenskvatava podstrekuju poruku indijanskog jedinstva i bratstva među plemenima Starog severozapada. Tenzije u regionu dostižu vrhunac kada Indijanci koriste rat od 1812 godine između SAD i Engleske da pokrenu svoj sopstveni rat. Uprkos nekoliko početnih pobeda na bojnom polju, ovi indijanski napori ne uspevaju da učine nešto više nego da kratko odlože kompletiranje američke potpune dominacije na Starom severozapadu. Finalni Indijanski pokušaj je propao u ratu Crnog Jastreba (1832 godine).
Na jugu, ujedinjene Creek poglavice upućuju izazov belim osvajacima. Iako su neki zagovarali sporazum, njihovi glasovi nisu saslušani kada belci iz Dzordzije, Alabame, Kentakija, i Tenesija, pod komandom Endru Džeksona, traže zemlju i odmazdu zbog navodnih Creek zločina. Rezultat Creek rata (1811-14) završna bitka kod Horseshoes Benda, u Alabami, u kojem 800 Indijanaca gine, najveći indijanski poraz u istoriji SAD. Cherokees su bili proterani zapadno na stazu suza (1838-39). Većina Indijanaca na Floridi su pobeđeni i preseljeni zapadno u Ratovima Seminola (1818, 1835-42, 1855-58). Kao Indijanci na Starom Severozapadu, i Indijanci na Jugu su podlegli SAD ekspanziji.
Mir, prekidan samo periodičnim oružanim otporom na uklanjanje pobuna, traje do kraja Meksičkog rata 1848. Nakon tog sukoba, američka vlada i Indijanci zapadno od reke Mississipi konfrontiraju se zbog novog naleta migracije na zapad čija je inicijalna kapisla bila otkriće zlata u Kaliforniji. Već gusto naseljena Indijancima Kalifornija se suočila sa lokalnim policijskim odredima, više nego sa saveznim vojnicima. Rezultat je bio poražavajući, ako su Evro-Amerikanci počinili genocid bilo gde na kontinentu protiv Indijanaca, onda je to u Kaliforniji. Između 1850 i 1860 godine, rat, bolesti, i glad smanjuju populaciju Kalifornijskih Indijanaca sa 150.000 na 35.000 ljudi. Kada istraživači pronađu zlato i na Pacifičkom severo zapadu, rat je izbio i u tom regionu. Američka vojska angažovana u ratovima Rogue River (1855-56), Iakima (1855-56), i Spokane (1858), prisiljava brojna plemena ka rezervatima u istočnim delovima Oregona i Vašingtona.
Modocs i Nez perce su pružali najveći i najodlučniji otpor na Pacifičkom severozapadu. Prethodno, pod vođstvom Keintpoos, kriju se u deset kvadratnih kilometara u području koje je obilovalo pećinama i rovovima. Sa ovog povoljnog položaja, 60 Modoc ratnika drži van snage 1.000 pripadnika federalnih trupa sedam meseci u 1873 godini. Kada se Modoc konačno predaju, Sjedinjene Američke Države likvidiraju četiri njihova lidera i šalju ostatak preživelih na indijansku teritoriju. Nez perce, pod rukovodstvom poglavice Josipa, predvodio je vojsku preko više od 1.500 milja preko teritorije u Ajdahou, Vajomingu i Montani, dok većina nije bila zarobljena neposredno pre nego što su pokušali da pređu kanadsku granicu u 1877 godine.
U početku, SAD su pokušavale da zaštite kopnenu stazu koja vodi do zapadne obale od mogućih indijanskih napada. Iako su ovi napadi bili minimalni 1840-ih, Indijanci su osetili prisustvo migranata, najpre kao onih koji su doneli bolesti i opustošili divljač duž trase prolaza. Kao posledica toga eskaliraju tenzije. Sporazumom iz Fort Laramie, čiji su garant Sjedinjene Američke Države iz 1851 godine, pokušano je da se sačuva mir na ravnicama ograničavanjem plemena na određenoj zemlji. Ipak, sukobi eskaliraju, kada obe strane uveliko ignorišu sporazumne uslove, a nastavak američke migracije ima štetne efekte na krda bizona koje Indijanci iz ravnice vide kao oslonac za opstanak. Iako Američka migracija na zapad privremeno opada tokom građanskog rata, tenzije između Indijanaca i naseljenika ostaju visoke. U Minesoti, grupe Istočnih Sijuksa prepadaju američka naselja 1862 godine, da bi se ubrzo suočili sa odmazdom američke vojske koji su potisnuli mnoge od njih ka ravnicama. Ovi Sijuksi su se suočili sa relativno disciplinovanim američkim trupama i prošli mnogo bolje nego Cheiennes i Arapahos u rukama dobrovoljaca milicije Kolorada. Sporadični indijanski napadi na putnike na putu prema Santa Fe je dovelo do strahovanja u Koloradu od široko rasprostranjenog indijanskog rata. Nadajući se da će izvršiti samo preventivni napad, Džon Chivington je poveo dobrovoljce iz Denvera u pokolj za većinu Cheienne, poglavice Crnog kotla, zajedno sa nekim južnim Arapahoima blizu Sand Creek-a, mesta u jugoistočnom Koloradu, gde im je američka vlada obećala sigurnost. Sand Creek masakr (1864) ubrzao je osvetu Cheienne i Arapaho, kada se pridružuju Sijuksima u onome što će biti sporadični dvadestogodišnji rat protiv Sjedinjenih Država. U ratu protiv prerijskih Indijanaca (1854-90), američki vojnici su vodili rat na otvorenim ravnicama da bi obezbedili put i naselja ograničavajući Indijance u rezervatima; Ratnici prerijskih indijanaca traže povećanje pojedinih statusa putem ratnih hrabrih dela i očuvanjem njihovog načina života. Indijanci iz ravnica sada se suočavaju sa ogromnim brojem Evro-Amerikanaca, jer je razvoj železnice pod belim vojnicima i doseljenicima efikasan i ekonomičan je prevoz do sporne teritorije. Na kraju, amerikanci uništavajući Indijanski glavni izvor hrane-Bufala, u kombinaciji sa neprestanim napadima na indijanske logore pokoravaju Indijance u ravnicama.
I pored toga, Indijanci iz prerije pružaju energičan otpor. Na severu, ratnici poglavice Oglala Crvenog Oblaka zaustavljaju izgradnju Bozeman Staze između Fort Laramie i zapadne Montane (1866-67). 1868 godine, Sijuksi prihvataju Američki ugovor koji im garantuje pravo na svoju teritoriju, uključujući i Crna brda i Južnoj Dakoti. Ipak, u severnim ravnicama, ova pobeda je bila kratkog veka. Otkriće zlata u Crnim brdima 1870 godine, dovodi do novog pritiska belaca na zemlju Sijuksa, pa Sjedinjene Države ne uspevaju da ispoštuju uslove iz 1868 godine, iz ugovora potpisanog u Fort Laramie. Krou i Šošoni ratnici pomažu američkim vojnicima u njihovom nastojanju da potuku i uspostave mir na zemlji Sijuksa. Odlučna da osveti uništenje Džordža Armstronga Custera i većine Sedme konjice u bici kod Litl Bighorn 1876 godine, vojska je uporna, dok se i poslednji severno ravničarski Indijanci nisu predali. Od 1877, oružani otpor Sijuksa je je postao virtuelan i kada je poglavica Bik Koji Sedi pobegao u Kanadu, i kada se Ludi Konj predao.
Na južnim ravnicama, Kiovas, Comanches, i južni Cheiennes suočili su se sa sličnom sudbinom. Poraženi od Teksašana na jugu i doseljenika duž reke Platte na severu, po Sporazumu iz Medicine Lodge 1867 godine, ovi Indijanci su se složili da žive u rezervatima u zamenu za zaštitu i snabdevanje hranom i potrebštinama od strane savezne vlade. Kada Savezna vlada nije uspela da obezbedi obećana sledovanja, Indijanci su napuštali rezervate da bi lovili i izvodili pljačke. General Filip H. Šeridan i drugi oficiri osvetili su se sa zimskom kampanjom protiv indijanskih naselja u regionu početkom 1868 godine. Rat je trajao do 1875 godine, do kada su gotovo sve Indijance iz južnih ravnica primorali na život u rezervatima. Konačni rasplet je došao u tragediji poznatoj kao "Bitka kod Ranjenog Kolena" (1890 godine).
Na američkom jugozapadu, poslednji region Sjedinjenih Američkih Država koji se suočio sa snažnim evro-američkim pritiskom za zemljom, razne grupe Apača pod takvim istaknutim poglavicama kao što su Cochise, Victorio i Džeronimo pružili su možda najveći dugotrajni Indijanski vojni otpor evro-američkoj ekspanziji. Za razliku od obližnjih Navahoa, čiji je više sedeći život olakšao njihovu predaju 1860 godine, izgledi za predaju američkim trupama suočenih sa Apačima sa katastrofalnim životnim promenama su bili znatno drugačiji. Osim toga, Apači su boravili na više surovijoj teritoriji od Navahoa, i njihovo nomadsko postojanje olakšavalo je njihov prelazak i povratak preko meksičke granice, kada bi pobegli američkim vojnicima. Otporu Apača došao je kraj 1886 godine, tek pošto je vojska obavezala hiljade vojnika u regionu i dozvolila im da pređu meksičku granicu u potrazi za Apačima.
|
Nasilje u Darkvudu |
Edited by - red cloud on 30/08/2010 09:03:59 |
|
|
|
masni
Senior Member
Serbia
2239 Posts
Member since 03/07/2008 |
Posted - 20/08/2010 : 18:31:45
|
| Riko stavi ovo na onaj sajt za majice pa da glasamo :) |
Zelim Lone Vulf-a meke korice. Pristupacna cena kao ,blek i mark ludens |
|
|
|
Rico
Advanced Member
Croatia
3955 Posts
Member since 12/10/2004 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 01/09/2010 : 11:00:51
|
Odgovor misionaru Cramu
Brate,čuj što imamo za reći. Postojalo je vrijeme kad je našim pradjedovima pripadao ovaj veliki otok. Njihova su se središta prostirala od izlazećeg do zalazećeg Sunca. Veliki Duh stvorio je ovu zemlju za Indijance. Stvorio je bivola, jelena i druge životinje da bi imali hrane. Stvorio je medvjeda i dabra. Njihove su nam kože služile kao odjeća. Rasprostro je životinje svuda po zemlji i naučio nas da ih hvatamo. Učinio je da kukuruz radja kako bismo imali kruha. Sve je to učinio za svoju crvenu djecu jer ih voli. Kada su se javljale nesuglasice oko lovišta, obično su se rješavale bez mnogo krvoprolića. Ali, zao nas je dan zadesio. Vaši su pradjedovi prešli veliku vodu i iskrcali se na ovaj otok. Došli su u malom broju. Naišli su na prijatelje, a ne na neprijatelje. Rekli su nam da su pobjegli iz svoje zemlje zbog straha od zlih ljudi i da su ovamo došli da bi mogli slobodno poštivati svoju vjeru. Zatražili su malo mjesta da sjednu. Smilovali smo im se; dali smo im što su tražili i sjeli su medju nas. Dali smo im kukuruza i mesa; zauzvrat, dali su nam otrov.
Bijeli je narod, brate, našao našu zemlju. Pronio se glas o tome i još je bijelaca došlo medju nas. Nismo ih se bojali, smatrali smo ih prijateljima. Nazivali su nas braćom. Vjerovali smo im i dali im više prostora. Vremenom, njihov je broj znatno porastao. Željeli su još zemlje; željeli su čitavu našu zemlju. Oči su nam se otvorile i duhovi su nam se uznemirili. Došlo je do rata. Indijanci su natjerani da se bore protiv Indijanaca i mnogo je naših ljudi nastradalo. Donijeli su žestoko piće medju nas. Bilo je jako i moćno i pokosilo je tisuće.
Brate, naša je zemlja nekada bila velika, a vaša mala. Vi ste sada postali velik narod, a mi jedva da imamo mjesta raširiti naše prostirke. Uzeli ste našu zemlju, ali niste zadovoljni - želite nam nametnuti svoju vjeru.
Brate, nastavi slušati. Kažeš da si poslan da nas podučiš kako da poštujemo Velikog Duha na način koji njemu odgovara, kao i da nas, ako ne prihvatimo vjeru koju vi bijelci propovijedate,čeka nesreća. Kažeš da ste vi u pravu, a da smo mi izgubljeni. Kako možemo znati da je to istina? Vidimo da je vaša vjera zapisana u knjizi. Ako je ona namijenjena nama jednako kao i vama, zašto je onda Veliki Duh nije dao nama, i ne samo nama, već zašto nije podario i našim pradjedovima znanje o toj knjizi i način da je pravilno razumijemo? Jedino znamo ono što nam vi kažete o njoj. Kako znati kada vam možemo vjerovati kada nas je bijeli narod toliko puta prevario?
Brate, kažeš da postoji samo jedan način da se poštuje i služi Veliki Duh. Ako postoji samo jedna vjera, zašto se vi bijelci toliko sporite oko nje? Zašto se svi ne složite, kada možete čitati knjigu?
Brate, mi ne razumijemo te stvari. Rečeno nam je da su vašu vjeru primili vaši pradjedovi i da se prenosila s koljena na koljeno. Mi takodjer imamo vjeru, koja je data našim pradjedovima i koja se prenosila sve do nas, njihove djece. Mi vjerujemo u nju. Ona nas uči da budemo zahvalni za sve dobro što nas zadesi, da se volimo medjusobno i stojimo zajedno. Mi se nikada ne svadjamo oko vjere.
Brate, Veliki Duh nas je sve stvorio, ali je napravio velike razlike izmedju svoje bijele i crvene djece. Dao nam je različitu boju kože i različite običaje. Vama je podario vještine. Nama nije otvorio oči za njih. Mi znamo da je sve to istina. Pošto je napravio toliko razlika izmedju nas u drugim stvarima, zašto ne bismo mogli zaključiti da nam je podario drugačiju vjeru, koju možemo razumjeti? Veliki Duh ispravno djeluje. On zna što je najbolje za njegovu djecu. Mi smo zadovoljni.
Brate, mi ne želimo uništiti vašu vjeru, niti vam je
oduzeti. Mi jedino želimo poštivati svoju.
Crveni Mundir (Sogoyewapha), Seneca |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 09/09/2010 : 08:44:04
|
Konacno sam naucio da stavljam slike, pa evo sad da postavim sve sto imam...sto kazu ljudi, slika govori vise od 1000 reci...
Poglavica Perjanica Rimskog Nosa
|
Nasilje u Darkvudu |
Edited by - red cloud on 07/10/2010 08:30:50 |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
Risar_69
Advanced Member
Slovenia
11679 Posts
Member since 05/05/2008 |
Posted - 15/09/2010 : 19:31:52
|
Nije baš za pod Indijance, ali je jaka pjesma od meni ljube australske grupe Midnight Oil(Truganini, Beds are burning ili Save the Blue Sky Mine-to poznajete), u kojoj kaže i prikaže lepo, kako su bijeli ljudi istrebili Aboridžine. Danas je pjevač grupe Midnight Oil Peter Garret ministar za okolinu.Pravi čovjek.
Pjesma je nastala zajedno sa aboridžinskom grupom Warumpi.
Prijatno slušanje http://www.youtube.com/watch?v=7N5ZsCGjUz0&feature=related |
Kad pocneš crtati, uvek moraš imati na kraju olovke, srce, ruku i misli! |
Edited by - Risar_69 on 15/09/2010 20:16:33 |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
Risar_69
Advanced Member
Slovenia
11679 Posts
Member since 05/05/2008 |
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
46566 Posts
Member since 09/12/2005 |
Posted - 19/09/2010 : 18:27:59
|
mene fascinira kako pod Indijancima spominjete i podrazumijevate samo
sjevernoameričke Indijance.i to uglavnom iz SAD-a.
Indijance Mexica,srednje i južne amerike jedva ko da i spomene.
|
Dajte nam Banija Libre;može i mekokoricen (ali s osvrtom na forumaše obavezno)!
|
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 20/09/2010 : 08:42:56
|
Bilo je i par tekstova o juznoamerickim indijancima na ranijim stranicama, bar mi se cini da sam bar jedan ja postavio
Ako imas nesto u indijancima iz juzne i srednje amerike postavi, bice zanimljivo.
Ja imam u pripremi jos nekoliko o indijancima iz Severne amerike , ali sta cu, takav mi je merak
Ipak, da juznoamericki indijanci, pre svega mislim na velike nacije tipa Inka, Asteka i Maja, ne budu zapostavljeni potpuno, potrudicu se da postavim nekoliko zanimljivih tekstova i o njihovom nacinu zivota i borbi sa drugim plemenima i belim osvajacima.
|
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 27/09/2010 : 12:42:05
|
Bitka kod reke Tipekanoe 1811 godine
Godine 1811, bitka kod Tippecanoe je bila značajan poraz Tecumsehove Indijanske konfederacije.
Tecumseh i Prorok, poznat i kao Tenskvatava, su bila američka imena dva Shavnee Indijanca. Oni su takođe bili braća. Tokom ranih 1800-ih, oni su osmislili poseban plan da se suoče sa poplavom belih naseljenika na svoju zemlju. Prema Proroku, gospodar života mu je rekao da
Indijanci moraju odbaciti sve belacke obicaje i proizvode. Ako budu odbacili ove stvari i vrate se svojem tradicionalnom načinu zivota, gospodar života će ih nagraditi proterivanjem belih doseljenika sa indijanske zemlje. Tecumseh je verovao, ukoliko indijanci ostave po strani njihove tradicionalne razlike i ako budu radili i dejstvovali zajedno, da će biti u stanju da zaustave dolazak belaca na indijansku zemlju. Tecumsehova Konfederacija je povezana sa verskim pokretom njegovog brata.
Godine 1808, braća su povela svoje sledbenike do naselja Prophetstovn, blizu reke Tippecanoe, na teritoriji danasnje Indijane. Njih dvojica nastavili su da šire svoje poruke, i broj njihovih sledbenika je nastavio da raste. Posto je 1811 godine, veliki broj domorodaca ziveo blizu Prophetstovn, beli naseljenici u Ohaju i Indijani su zahtevali da vlada učini nešto da ih zaštiti. Vilijam Henri Harison, guverner Indijane i budući predsednik Sjedinjenih Američkih Država, bio je na čelu vojske protiv Indijanaca u jesen 1811 godine. On je zaustavio svoje snage na kratkom rastojanju od indijanskog sela. Tecumseh je bio daleko, regrutujuci druge Indijance da se pridruže konfederaciji. Prorok, bez vojne veštine, koju je imao njegov brat, je odlučio da napadne Amerikance. On je tvrdio da mu se Gospodar života obratio i rekao mu da ce Indijanci uspeti da pobede Amerikance. Takođe je rekao da meci belaca nece nauditi domorocima. Indijanci su napali Harisonove ljude pred samu zoru u jutro 7. novembra, 1811 godine. Harisonova vojska je imala oko hiljadu vojnika, uključujući i pešadiju i konjicu. Američka vojska je pobedila Indijance, ali je pretrpela teške gubitke: šezdeset i dva vojnika su poginula a 126 ranjeno. Indijanski gubici su prilicno nepoznati, jer su odneli većinu svojih mrtvih i ranjenih. Harison nagadja da je najmanje četrdeset Indijanaca ubijeno. Ta bitka je postala poznata kao Bitka kod Tippecanoe, koja se dogodila severno od današnjeg Vest Lafaiette, Indiana.
Američka vojska je proterala Indijance i spalila njihov logor do temelja. Većina Indijaca više nije verovala u Proroka. Mnogi su se vratili u svoja sela posle poraza. Tecumseh je pokušao da vaskrsne svoju konfederaciju, ali mnogi ljudi jednostavno nisu hteli da mu se pridruže ponovo. Tenskvatavine tvrdnje o nepobedivosti su značajno doprinele kolapsu Tecumsehovog Indijanskog saveza.
Dok je Tecumsehova konfederacija bila oslabljena nakon bitke kod Tippecanoe, Harisonov uspeh se povećao jer je postao poznat kao "Stari Tippecanovac". Mnogo godina kasnije, on je iskoristio svoju reputaciju kao uspešan borac protiv Indijanaca da se kandiduje za predsednika Sjedinjenih Američkih Država. Slogan njegove kampanje je bio "Tippecanoe i Tajler takodje". |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4229 Posts
Member since 22/04/2008 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 28/09/2010 : 07:43:01
|
Vec sam negde vidjao ovu sliku, fora je dobra
Ovde vise pricamo o indijanskoj istoriji, i nekim znacajnim dogadjajima iz iste, tako da te price prate slike koje su manje-vise vezane za te dogadjaje...
A slike golih indijanki...pa mislim da ima na sportskom podforumu, dva topica koji se naucno bave zenskim oblinama |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
Sneaksie Thiefsie
Advanced Member
4229 Posts
Member since 22/04/2008 |
Posted - 28/09/2010 : 08:32:58
|
| Vezano za foru,pre par godina,medju svega nekoliko zemalja kojima je Republika Lakota uputila zahtev za priznanje nezavisnosti bila je i Srbija |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
|
|
kemo2012
Junior Member
USA
312 Posts
Member since 18/09/2010 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 30/09/2010 : 08:36:19
|
I ja mislim da je slika vrhunska
A istorija je uopste moja velika ljubav, volim istoriju severnoamerickih indijanaca, i sta god sam mogao da skupim stavio sam ovde, naravno ne sve, imam u pripremi jos dosta tekstova koji ce pribliziti zivot i dogadjaje ovih izuzetnih ljudi nasim forumasima. |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
Topic |
|
|
|
Indijanci
