| Author |
 Topic  |
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
 Posted - 18/01/2010 : 11:05:41
|
| Severnu Ameriku je pre dolaska Evropljana naseljavalo preko 300 različitih domorodačkih naroda. Najkarakterističniji za S.A.D. su Misisipi Indijanci koji su imali velike poljoprivredne gradove. Na jugozapadu su bili Pueblo koji su na svojoj sušnoj zemlji pravili sisteme za navodnjavanje. Na istoku, gde su Evropljani prvo stigli, su najpoznatiji Iroki i Pauhetan plemenski savezi. Severnu Ameriku su prvi otkrili vikinški moreplovci oko 1000. godine ali nisu imali načina da je istraže ili kolonizuju pa je otkriće palo u zaborav. Prvo pravo putovanje do Severne Amerike preduzeo je Džon Kabot za Englesku 1497. godine. Istraživanje istočne obale izvršili su Đovani da Veracano i Žak Kartije za Francusku. Dolazak Evropljana je bio katastrofalan za američke domorodce. Zbog viševekovne izolacije od ostatka sveta bili su tehnološki zaostali i biološki osetljivi na bolesti Starog Sveta. Tokom prvog veka kontakta sa Evropljanima, domorodačka populacija se zbog bolesti i nasilnog istrebljivanja smanjila za 90%. Pošto su domorodci zbog ratobornosti i osetljivosti na bolesti bili nepogodni za rad, Evropljani su počeli da uvoze robove iz Afrike. Počev od 1519. godine, istočnu obalu su kolonizovali Španci, Portuglaci, Francuzi, Holanđani, Englezi i Šveđani. Španske ekspedicije iz Južne Amerike su ulazile u jugozapadne delove Severne Amerike do današnjih država Kanzas i Kolorado. Prve Španske kolonije bile su u današnjem Nju Meksiku i Floridi. Fancuzi su svoje kolonije osnivali najsevernije, u današnjoj Kanadi. Prvi holandsk istraživač u Severnoj Americi je bio Henri Hadson po kome je Reka Hadson dobila ime. Na ovoj reci su bile glavne holandske kolonije: Nju Amsterdam(današnji Nju Jork) i Fort Oranje(današnji Albani). Trgovina između Holanđana i Irokija je bila od obostrane koristi. Evropsko oružje omogućilo je Iroki Indijancima da potuku u ratu Hjurone i Algonkvine i postanu sila u Severnoj Americi koju su čak i Evropljani morali ozbiljno da shvataju. Englezi su Holandske kolonije u Severnoj Americi preuzeli 1664. godine. Za razliku od ostalih evropskih sila koje su htele da eksploatišu Novi Svet uz pomoć afričkih robova, Englezi su bežali iz Engeske zbog verskih nemira i velike nezaposlenosti i pravili trajna naselja u Severnoj Americi. Prve veće kolonije Englezi su osnovali u zalivima Česapik i Masačusets. Prvi ratovi u Severnoj Americi su bili između Evropljana i domorodaca u 17. veku. Kada su domorodci bili skoro istrebljeni u 18. veku, ratovi u Evropi su počeli da se prenose i na kolonije. Englezi su ratovali u isto vreme sa Francuzima i njihovim domorodačkim saveznicima na severu i sa Špancima na jugu. Iako napadnuti sa obe strane, Englezi su vremenom nadjačali svoje rivale i postali jedina evropska sila od istočne obale do Misisipija. Ovo veliko teritorijalno proširenje donelo je probleme Britancima od kojih je najveći bila domorodačka pobuna koju je predvodilo pleme Otava. Sve veće ograničenja kolonija od strane Engleske dovela su do proglašenja nezavisnosti 1776. godine. Englezi su pokušali vojno da potčine svoje kolonije. Iako brojno nadjačani, Amerikanci uz pomoć francuske flote i koristeći svoje bolje poznavanje Novog Sveta uspeli da pobede engelsku vojsku i zvanično dobiju nezavisnost 1783. godine. Nezavisne kolonije su pred sobom imale težak posao uspostavljanja nove države. Formirane su Sjedinjene Države i počelo je definisanje njihovog uređenja. U isto vreme, Sjedinjene Države nisu mogle da izbegnu da učestvuju u svetskoj politici. Glavni diplomatski uspeh je bila kupovina regije Luzijana od Francuske 1803. koja je skoro duplirala teritoriju Sjedinjenih Država. Britanci su za to vreme radili sve što su mogli da otežaju razvoj Sjedinjenih Država. Napadin engleske flote na američke brodove koji su trgovali sa Francuskom i britanska pomoć domorodcima u Kanadi naterala je Sjedinjene Države da objave rat 1812. godine. Pošto nisu imali veliku flotu, Amerikanci su započeli rat na kopnu, protiv britanskih kolonija u Kanadi i njihovih saveznika, domorodačkog plemenskog saveza na čelu sa plemenom Šoni i plemena Krik sa juga. Prvi napadi na Kanadu su bili katastrofalno neuspešni, a konncentisanje vojske na severu zemlje oslabilo je odbrane od Krik napada na jugu. Međutim, tok rata se okrenuo 1813. godine. Zauzeta su Velika jezera, spaljen Jork(današnji Toronto), ubijen Šoni poglavica Tekumeš i istrebljeno celo pleme Krik. 1814. Britanci su počeli veliku ofanzivu ali su bili poraženi. Iste godine je potpisan mir po kome su Britanci odustali od pomoći kanadskim domorodcima. Obezbedivši mir sa evropskim silama, Amerikanci su se sada posvetili teritorijalnom proširenju na račun domorodaca. Anektiranje Teksasa koji je progalsio nezavisnost od Meksika, 1837. godine, dovelo je do rata sa Meksikom 1846. godine. Brojno slabiji ali tehnološki mnogo bolje opremljeni Amerikanci su lako pobedili u ovom ratu i proširili se na Kaliforniju i Nju Meksiko. Posle velikog proširenja, u S.A.D. se zahuktavao sukob između severnih država u kojima su oslobođeni robovi i novoosvojenih južnih koje nisu bile u sastavu S.A.D. kada je ropstvo ukinuto. Prvi oružani sukob počeo je između pristalica i protivnika ropstva u Kanzasu. Pošto su severne države imale većinu i kontrolistale vladu, južne države su bile primorane da se otcepe od S.A.D. Prva je bila Južna Karolina 1860. godine. 1861., nezavisne države Južna Karolina, Misisipi, Florida, Alabama, Džorždija, Luzijana i Teksas formiraju konfederaciju nalik na S.A.D. Američka vojska je odbila da se povuče iz tvđava na teritoriji Konfederacije što je započelo građanski rat. Odmah na početku rata, Konfederaciji se pridružuju Virdžinija, Severna Karolina, Tenesi i Arkanzas. Konfederacija je posle niza strašnih sukoba poražena 1864. godine što je obeležilo početak S.A.D. kakvu je danas dobro poznajemo. |
Nasilje u Darkvudu |
 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 18/01/2010 : 11:06:23
|
quote:
Originally posted by okiboki
Evo da ispromovisem svoj novi avatar,najveci Sakem u istoriji.Jel vam se svidja?
Odlican avatar! |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 18/01/2010 : 11:09:31
|
quote:
Originally posted by drakulloni
Sad bas slusam muziku iz ovog filma. "Dead man" kultni film Dzima Dzarmusa. Sigurno ste vec svi gledali.
Woah, zanima me koliko ovaj film ima kredibiliteta kod nas indijanaca  Meni je >He who speak loud say nothing< jedan od najdrazih indijanaca iz sveta filma.
On odudara od tipicnog filmskog prikazivanja indijanaca...ili su prikazivani kao divljaci, prosjaci i zaostali...ili su plemeniti i govore mudro, pametno i elokventno...on iskace iz tog sablona... |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
pravedni
Advanced Member
Serbia
4057 Posts
Member since 03/12/2009 |
Posted - 18/01/2010 : 11:42:38
|
quote:
Originally posted by red cloud
Severnu Ameriku je pre dolaska Evropljana naseljavalo preko 300 različitih domorodačkih naroda. Najkarakterističniji za S.A.D. su Misisipi Indijanci koji su imali velike poljoprivredne gradove. Na jugozapadu su bili Pueblo koji su na svojoj sušnoj zemlji pravili sisteme za navodnjavanje. Na istoku, gde su Evropljani prvo stigli, su najpoznatiji Iroki i Pauhetan plemenski savezi. Severnu Ameriku su prvi otkrili vikinški moreplovci oko 1000. godine ali nisu imali načina da je istraže ili kolonizuju pa je otkriće palo u zaborav. Prvo pravo putovanje do Severne Amerike preduzeo je Džon Kabot za Englesku 1497. godine. Istraživanje istočne obale izvršili su Đovani da Veracano i Žak Kartije za Francusku. Dolazak Evropljana je bio katastrofalan za američke domorodce. Zbog viševekovne izolacije od ostatka sveta bili su tehnološki zaostali i biološki osetljivi na bolesti Starog Sveta. Tokom prvog veka kontakta sa Evropljanima, domorodačka populacija se zbog bolesti i nasilnog istrebljivanja smanjila za 90%. Pošto su domorodci zbog ratobornosti i osetljivosti na bolesti bili nepogodni za rad, Evropljani su počeli da uvoze robove iz Afrike. Počev od 1519. godine, istočnu obalu su kolonizovali Španci, Portuglaci, Francuzi, Holanđani, Englezi i Šveđani. Španske ekspedicije iz Južne Amerike su ulazile u jugozapadne delove Severne Amerike do današnjih država Kanzas i Kolorado. Prve Španske kolonije bile su u današnjem Nju Meksiku i Floridi. Fancuzi su svoje kolonije osnivali najsevernije, u današnjoj Kanadi. Prvi holandsk istraživač u Severnoj Americi je bio Henri Hadson po kome je Reka Hadson dobila ime. Na ovoj reci su bile glavne holandske kolonije: Nju Amsterdam(današnji Nju Jork) i Fort Oranje(današnji Albani). Trgovina između Holanđana i Irokija je bila od obostrane koristi. Evropsko oružje omogućilo je Iroki Indijancima da potuku u ratu Hjurone i Algonkvine i postanu sila u Severnoj Americi koju su čak i Evropljani morali ozbiljno da shvataju. Englezi su Holandske kolonije u Severnoj Americi preuzeli 1664. godine. Za razliku od ostalih evropskih sila koje su htele da eksploatišu Novi Svet uz pomoć afričkih robova, Englezi su bežali iz Engeske zbog verskih nemira i velike nezaposlenosti i pravili trajna naselja u Severnoj Americi. Prve veće kolonije Englezi su osnovali u zalivima Česapik i Masačusets. Prvi ratovi u Severnoj Americi su bili između Evropljana i domorodaca u 17. veku. Kada su domorodci bili skoro istrebljeni u 18. veku, ratovi u Evropi su počeli da se prenose i na kolonije. Englezi su ratovali u isto vreme sa Francuzima i njihovim domorodačkim saveznicima na severu i sa Špancima na jugu. Iako napadnuti sa obe strane, Englezi su vremenom nadjačali svoje rivale i postali jedina evropska sila od istočne obale do Misisipija. Ovo veliko teritorijalno proširenje donelo je probleme Britancima od kojih je najveći bila domorodačka pobuna koju je predvodilo pleme Otava. Sve veće ograničenja kolonija od strane Engleske dovela su do proglašenja nezavisnosti 1776. godine. Englezi su pokušali vojno da potčine svoje kolonije. Iako brojno nadjačani, Amerikanci uz pomoć francuske flote i koristeći svoje bolje poznavanje Novog Sveta uspeli da pobede engelsku vojsku i zvanično dobiju nezavisnost 1783. godine. Nezavisne kolonije su pred sobom imale težak posao uspostavljanja nove države. Formirane su Sjedinjene Države i počelo je definisanje njihovog uređenja. U isto vreme, Sjedinjene Države nisu mogle da izbegnu da učestvuju u svetskoj politici. Glavni diplomatski uspeh je bila kupovina regije Luzijana od Francuske 1803. koja je skoro duplirala teritoriju Sjedinjenih Država. Britanci su za to vreme radili sve što su mogli da otežaju razvoj Sjedinjenih Država. Napadin engleske flote na američke brodove koji su trgovali sa Francuskom i britanska pomoć domorodcima u Kanadi naterala je Sjedinjene Države da objave rat 1812. godine. Pošto nisu imali veliku flotu, Amerikanci su započeli rat na kopnu, protiv britanskih kolonija u Kanadi i njihovih saveznika, domorodačkog plemenskog saveza na čelu sa plemenom Šoni i plemena Krik sa juga. Prvi napadi na Kanadu su bili katastrofalno neuspešni, a konncentisanje vojske na severu zemlje oslabilo je odbrane od Krik napada na jugu. Međutim, tok rata se okrenuo 1813. godine. Zauzeta su Velika jezera, spaljen Jork(današnji Toronto), ubijen Šoni poglavica Tekumeš i istrebljeno celo pleme Krik. 1814. Britanci su počeli veliku ofanzivu ali su bili poraženi. Iste godine je potpisan mir po kome su Britanci odustali od pomoći kanadskim domorodcima. Obezbedivši mir sa evropskim silama, Amerikanci su se sada posvetili teritorijalnom proširenju na račun domorodaca. Anektiranje Teksasa koji je progalsio nezavisnost od Meksika, 1837. godine, dovelo je do rata sa Meksikom 1846. godine. Brojno slabiji ali tehnološki mnogo bolje opremljeni Amerikanci su lako pobedili u ovom ratu i proširili se na Kaliforniju i Nju Meksiko. Posle velikog proširenja, u S.A.D. se zahuktavao sukob između severnih država u kojima su oslobođeni robovi i novoosvojenih južnih koje nisu bile u sastavu S.A.D. kada je ropstvo ukinuto. Prvi oružani sukob počeo je između pristalica i protivnika ropstva u Kanzasu. Pošto su severne države imale većinu i kontrolistale vladu, južne države su bile primorane da se otcepe od S.A.D. Prva je bila Južna Karolina 1860. godine. 1861., nezavisne države Južna Karolina, Misisipi, Florida, Alabama, Džorždija, Luzijana i Teksas formiraju konfederaciju nalik na S.A.D. Američka vojska je odbila da se povuče iz tvđava na teritoriji Konfederacije što je započelo građanski rat. Odmah na početku rata, Konfederaciji se pridružuju Virdžinija, Severna Karolina, Tenesi i Arkanzas. Konfederacija je posle niza strašnih sukoba poražena 1864. godine što je obeležilo početak S.A.D. kakvu je danas dobro poznajemo.
Juznjaci su kapitulirali 1865.,a ne 1864.godine. Neki istoricari Gradjanski rat u SAD (1861-1865) nazivaju prvim modernim ratom,pretecom onoga sto ce uslediti u XX veku. Na obe strane,Severu i Jugu,bilo je ogromnih zrtava i razaranja,ukupno oko 500.000 mrtvih i ogroman broj osakacenih. |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 18/01/2010 : 12:20:38
|
quote:
Originally posted by pravedni
Juznjaci su kapitulirali 1865.,a ne 1864.godine. Neki istoricari Gradjanski rat u SAD (1861-1865) nazivaju prvim modernim ratom,pretecom onoga sto ce uslediti u XX veku. Na obe strane,Severu i Jugu,bilo je ogromnih zrtava i razaranja,ukupno oko 500.000 mrtvih i ogroman broj osakacenih.
U pravu si. Tekst je prekopiran na brzinu, naisao sam na ovaj tekst, pa sam ga odmah kopirao, i prebacio ovde, tako da sam ga procitao tek kada sam ga prebacio. Inace gradjanski rat zaista jeste preteca velikih ratova kakav je bio rat 1914-1918. Interesantno je da je i tom gradjanskom ratu, imalo indijanskih plemena koja su se stavljala na stranu juga ili severa. Naravno to nije bilo u tako velikom obimu kao u ranijim sukobima belaca na severnoamaerickom kontinentu. |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 18/01/2010 : 14:20:14
|
quote:
Originally posted by red cloud
quote:
Originally posted by okiboki
Evo da ispromovisem svoj novi avatar,najveci Sakem u istoriji.Jel vam se svidja?
Odlican avatar!
 Fali nam jos Bik koji sedi pa da krenemo u osvajanje Amerike! |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
Edited by - okiboki on 18/01/2010 14:21:27 |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 19/01/2010 : 09:48:52
|
Cherokee.- jedno od najznačajnijih indijanskih plemena iz grupe Iroquoian-govornika čija se izvorna lokacija nalazila u Tennesseeju i Sjevernoj Karolini, prostirali su se također i po susjednim krajevima Južne Karoline, Georgije, Alabame i Virginije. U kasnijem periodu Cherokeeje nalazimo i po državama Arkansas, Kansas, Kentucky, Oklahoma i Teksas.
Wes Studi, poznati glumac, pripadnik je plemena Cherokee, odigrao je 1993. ulogu Geronima u filmu Geronimo: Američka legenda.
1. Ime
Naziv Cherokee po Swantonu (John Reed Swanton) došlo je možda od Muskogee naziva 'tciloki’ u značenju "people of a different speech", to jest ‘ljudi’ ili ‘narod drugačijeg govora'. Muskogee pripadaju porodici Muskhogean a Cherokee irokeškoj porodici, tako da ih nikako nisu mogli razumjeti. Cherokee sami sebe nazivaju Ani'-Yűn'-wiya', ‘pravi ljudi’. Razna plemena davala su Cherokeema razne nazive koji upučuju na njihov rani način života. Tako su ih Indijanci Wyandot nazivali Uwatáyo-róno (ili) Entari ronnon, ‘pećinski narod’ (‘cave people’), istovremeno i Irokezi (Iroquois) ih nazivaju Oyata' ge`ronóń, ‘stanovnici zemlje pećina’ ("inhabitants of the cave country.") Nazivi Tcálke kod Tonkawa i Tcerokiéco kod Wichita, pa čak možda i Shánaki kod Caddo Indijanaca, znači plemena koja često srećemo u Texasu, zacjelo su njihovim jezicima prilagođene varijante Muskogee naziva Tciloki (naroda kojega ne razumiju). Sa druge strane, prema Hodgeu (Frederick W. Hodge, eminentno ime u svijetu poznavanja sjevernoameričkih Indijanaca), ime Cherokee nastalo je od imena Chiluk-ki, čije ime opet znači ‘cave people’, ljude koji žive u pećinama. Prema njemu ime 'cherokee' nastalo je od Tsálagi (ili) Tsáragi, kojim su oni (odnosno dio njih) prozvali sami sebe po Choctaw nazivu Chiluk-ki. Pleme Choctaw također im je nesrodno i jezično su veoma udaljeni.
2. Podjela
Čeroki su podijeljeni na 3 grane: Lower, Middle i Over-the-Hill. Postojalo je i više bandi, glavne su: Atali, Chickamauga, Etali, Onnontiogg i Qualia.
Cherokee
Današnje suvremene grupe Čerokija, inače federalno priznate, poznate su kao : Cherokee Nation of Oklahoma, United Keetoowah Band of Cherokee Indians (Oklahoma) i Eastern Band of Cherokee Indians (North Carolina). Pleme Echota Cherokee priznala je samo država Alabama. Popis Cherokee grupa (nije konačan).
Alabama: Cherokees of Jackson Co., Cherokees of N.E. Alabama, Eagle Bear Band of Free Cherokees, Cherokees of S.E. Alabama, United Cherokees, Langley Band of Chickamogee Cherokee Indians in the Southeastern United States.
Florida: Tuscola United Cherokees of Florida & Alabama.
Georgia: Cane Braek Band of E. Cherokees, Cherokees of Georgia, Georgia Tribe of E. Cherokees, Southeastern Cherokee Confederacy.
Indiana: Northern Cherokee Tribe.
Missouri: Dogwood Band of Free Cherokees, Northern Cherokee Nation of the Old Louisiana Territory, Northern Cherokee Tribe of Indians.
North Carolina: Cherokees of Hoke Co., Cherokees of Robinson & Adjoining Cos., Cherokee Indians of Hoke Co., Cherokee-Powhattan Indian Association, Eastern band of Cherokee Indians of North Carolina, Eastern Band of Cherokee Indians.
New Jersey: Osprey Band of Free Cherokees.
New York: Deer Council of Free Cherokees.
Oklahoma: Northern Chicamunga Cherokee Nation of Arkansas and Missouri, Cherokee Nation of Oklahoma.
Oregon: N.W. Cherokee Wolf Band of S.E. Cherokee Confederacy.
South Carolina: Free Cherokee-Chickamauga.
Tennessee: Etowah Cherokee Nation, Elk Valley Council Band of Free Cherokees, Red Clay Band of S.E. Cherokee Confederacy, Free Cherokee Tennessee River Band, Elk Valley Band Council of Chickamauga Cherokee, Tennessee River Band of Chickamauga Cherokee, Tennessee River Band of Chickamauga, Chickamauga Circle Free Cherokee.
Texas: Texas Cherokee Nation.
3. Običaji Čerokija, život i kultura
U vrijeme kontakta Čeroki su bili sjedilačko stanovništvo ,agrikulturan narod koji je živio u kojih 200 velikih sela. Tipično Čeroki-selo sastojalo se od 30 - 60 kuća i velike kuće-vijeća. Zimske kuće (asi) bile su kružnog oblika čiji je drveni kostur isprepleten granjem i šibljem, i sve obljepljeno blatom. Na vrhu krova oblika stošca nalazio se otvor za dim. Ljetna su se skloništa satojala, kao kod Seminola, od otvorenih nastambi na čijim je nosačima počivao krov na dvije vode, pokriven slamom ili drugim, to ih je štitilo od žege ili naglog pljuska. -U kasnijem periodu, pod utjecajem bijelaca, Čeroki grade brvnare (log cabin) s jednim vratima i rupom za dim, krov je pokriven korom. Velike kuće vijeća često su postavljali na ‘moundima’, umjetnim brežuljcima porijeklom od Mississippian kulture (vidi Muskogee), Čeroki ih sebi nisu gradili. Kuće vijeća služile su za održavanje tih vijeća, zatim za generalne sastanke i religiozne ceremonije. U njima je kao i kod drugih Jugoistočnih Indijanaca gorjela vjećna ‘sveta vatra’.
Čeroki su, kao i kulturno slični Muskogee, održavali Busk-ceremonije (Green Corn Dance ili Ples zelenog kukuruza), ovdje treba napomenuti da su oni prilikom pripravljanja ‘crnog pića ‘ koristili česminu koja ima lišće nalik na lovor, Seminole su naprotiv koristili neku vrstu Ilexa (Ilex vomitoria), koja izaziva povraćanje. ‘Tri sestre’ (Three Sisters’), odnosno kukuruz, grah i ‘squash’-tikve (imaju ih i Irokezi) tipične su kulture ovih Indijanaca, lovom I sakupljanjem divljeg bilja nadopunjavali su ‘lonac’. Čeroki-sela bila su nezavisna u svojim dnevnim poslovima. Nekad bi se cijelo pleme znalo sastati zbog ceremonija ili u ratna vremena. Vodstvo su preuzimale poglavice ratnih ili civilnih sela, zavisno jeli bilo doba mira ili rata.
Dolazak crnaca
Crnački robovi koji su prisilno dovedeni brodovima iz Afrike prilično su izmjenili običaje Jugoistočnih Indijanaca. Indijanci Cherokee, Creek, Ais, Choctaw i Chickasaw vrlo su brzo naučili hvatati crnce za robove. -Cherokee koji su sadili pamuk držali su crnce za robove da bi radili umjesto njih. Godine 1863. Washingtonski zakon je odredio da Cherokee moraju osloboditi crnačke robove. Kako je to oslobađanje prošlo nije zapisano, no zna se da je 1905. među njima još živjelo 7,500 tisuća crnaca, bijelaca i pripadnika drugih indijanskih plemena.
Čeroki pismo
1821. godine legendarni Sequoyah, (Sikwayi, Sikwâ'y#464;), poznat i kao George Gist (ili Guest, jer je bio napola Indijanac, a prema njemu je nazvano i drvo sekvoja) počeo je raditi na pismu čerokija. Nesretnim slučajem postavši bogaljem Sequoia počinje razmišljati o pismu koje bi sačuvalo jezik njegovog naroda. Sequoia je smislio pismo od 86 znakova prilagođenih cherokee-jeziku. Pokazao je to poglavicama i objasnio im što bi to značilo za Čerokije. Ubrzo nakon pristanka poglavica čeroki počinju učiti svoj alfabet. Bijelci su također 'progutali' ovu ideju i 1828. izašle su prve indijanske novine, 'The Cherokee Phoenix'. Novine su izlazile i na čerokiju i na engleskom sve do 3. ožujkla 1906.
4. Organizacija društva -klanovi
Život i kultura Čerokija uveliko podsječa Creek Indijance. Oni su bili savez 'crvenih' (ratnih) i 'bijelih' (civilnih) gradova, kao i Muskogee. Poglavice bijelih i crvenih gradova bili su podložni vrhovnim poglavicama istih. Čeroki su kao i njihovi neprijateljski rođaci Irokezi bili organizirani po egzogamnim matrilinearnim klanovima. 1869. godine bilo je četrnaerst tisuća Čerokija i u prosjeku na jedan klan dolazilo 1,750 osoba. Klanovi Čerokija bili su:
1. Ah-ne-whi-ya. Wolf. -Vuk.
2. Ah-ne-who-the. Red Paint. -Crvena boja.
3. Ah-ne-ga-ta-ga-nih. Long Prairie. -Duga prerija.
4. Dsu-ni li-a-na. Deaf. (a bird.) -Gluvač /vrsta ptice/
5. U-ni-sda-sdi. Holly. -Česmina. Ova biljka pripada u Ilexe, a Čeroki-Indijanci su od nje pravili 'Crno piće'.
6. Ah-nee-ka-wih. Deer. -Jelen. /Ah-nee; označava plural/
7. Ah riee-sa-hok-nih. Blue. -Plavi
8. Ah-nu-ka lo-high. Long Hair. -Duga kosa.
Potrebno je napomenuti da su Čeroki izvorno imali 10 klanova, dva su izumrla. -Kod njih inače susrečemo največi broj pripadnika po klanu. Kasnije se spominje tek 7 njihovih klanova.
5. Kratka povijest
Povijest Čerokija poznata je od dolaska De Sota koji prolazi njihovim područjem 1540. Već 1684. oni sklapaju prvi ugovor s Englezima iz Caroline. To je prijateljski ugovor koji traje do Yamasee War-a 1715-16. i opet do rata 1759-61. Za Povijest Čerokija poznata je od dolaska De Sota koji prolazi njihovim područjem 1540. Već 1684. oni sklapaju prvi ugovor s Englezima iz Caroline. To je prijateljski ugovor koji traje do Yamasee War-a 1715-16. i opet do rata 1759-61. Za Američke revolucije Čeroki su na strani Engleza, mir je učinjen sa Sjedinjenim Državama 1785. Ovaj rat stajao ih je 25% populacije. Na 'Stazu suza' Čeroki polaze 1835. smješteni su na područje Indian Territory, današnja Oklahoma. U Oklahomi oni i Choctaw, Seminole, Creek i Chickasaw dobivaju naziv 'Pet civiliziranih naroda' ('Five Civilized tribes'). Pleme Čeroki postalo je 'Cherokee Nation'. Osim u Oklahomi dio Čerokija živi u North Carolini na rezervatu Cherokee ili Qualla koji se prostire na pet okruga Cherokee, Graham, Jackson, Macon i Swain. Po popisu od 1990. čak 308,132 osobe izjasnilo se u Sjedinjenim državama kao Cherokee, ipak punokrvnih je tek 15,000. Cherokee kroz povijest asimiliraju razne narode i plemena, kako druge Indijance tako i bijelce, a crnce posebno. Od gore navedenog broja na Cherokee rezervatu u North Carolini živi preko 10,000 Indijanaca. Brojni Čeroki-Indijanci danas također žive rasipani po raznim američkim državama gdje su formirali razna Čeroki-plemena.
1839. je sastavljen čirokijski ustav. Danas se, od 1953. obilježava čirokijski nacionalni blagdan, u spomen na potpisivanje čirokijskog ustava. Danas je to naraslo na jedan od najvećih događaja u Oklahomi, gdje dolazi i do 70 tisuća ljudi iz krajeva diljem svijeta. |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
drakulloni
Senior Member
1317 Posts
Member since 25/09/2009 |
|
|
pravedni
Advanced Member
Serbia
4057 Posts
Member since 03/12/2009 |
Posted - 28/01/2010 : 13:00:34
|
quote:
Originally posted by drakulloni
Moje omiljeno pleme, pored Sijuksa i Irokeza 
a dali su i znacajan doprinos punk-rock muzici
Nemoj Dakote ili Lakote nazivati "Sijuksi",ako ih cenis. Tako su ih nazivali samo njihovi neprijatelji. To je bila uvreda za njih nazvati ih tako. Dakote su najponosnije indijansko pleme koje je ikada zivelo na "Velikim ravnicama". |
|
|
|
dsormaz1
Advanced Member
.jpg)
13147 Posts
Member since 28/04/2002 |
Posted - 28/01/2010 : 20:06:00
|
quote:
Originally posted by pravedni
Juznjaci su kapitulirali 1865.,a ne 1864.godine. Neki istoricari Gradjanski rat u SAD (1861-1865) nazivaju prvim modernim ratom,pretecom onoga sto ce uslediti u XX veku. Na obe strane,Severu i Jugu,bilo je ogromnih zrtava i razaranja,ukupno oko 500.000 mrtvih i ogroman broj osakacenih.
Oko 600.000 mrtvih.
Prvi put masovnije korištena željeznica i telegraf u nekom ratu, prvi put sukobili se oklopljeni brodovi, prvi podmornički napad koji je rezultirao potapanjem neprijateljskog broda (doduše, i podmornica koja ga je potopila potonula je na povratku), prvi put korišteni mitraljezi...
I da, valjda prvi i jedini rat u kojem je neki Indijanac, Stand Watie iz plemena Cheroke, dobio čin brigadnog generala Konfederacije, ujedno i zadnji general južnjačke vojske koji se predao (23.6.1865., 2 i pol mjeseca nakon što je Jug službeno kapitulirao). |
|
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
47182 Posts
Member since 09/12/2005 |
Posted - 28/01/2010 : 20:12:43
|
622 000 da budemo precizni.triput više mrtvih na strani sjevera ako se dobro sičan.
mobilizacijski odaziv:
90 % Jug
44 % Sjever
|
depresivni iskompleksirani primitivac i nadrkana budala kojeg financira stari i koji sa skoro 50 godina nema ni žene ni posla.Pa naravno da je ljut na sve, a narocito na one koji su uspješni.
Jbga Lwoode nisam ti ja kriv kaj nisi uspio u životu |
|
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
47182 Posts
Member since 09/12/2005 |
Posted - 28/01/2010 : 20:13:29
|
@ Davore,ali se nije zadnja predala neka oklopnjača?  |
depresivni iskompleksirani primitivac i nadrkana budala kojeg financira stari i koji sa skoro 50 godina nema ni žene ni posla.Pa naravno da je ljut na sve, a narocito na one koji su uspješni.
Jbga Lwoode nisam ti ja kriv kaj nisi uspio u životu |
|
|
|
dsormaz1
Advanced Member
13147 Posts
Member since 28/04/2002 |
Posted - 28/01/2010 : 20:45:18
|
quote:
Originally posted by lwood
@ Davore,ali se nije zadnja predala neka oklopnjača?
Iskreno, nije mi poznato.
Važniji su generali (posebno je zanimljivo ako se radi o Indijancu, kao u ovom slučaju), nego neka postrojba na nekom brodu.
Kakve podatke imaš o toj oklopnjači?
Ili da ne skrećemo s teme (a to su Indijanci), možeš mi odgovoriti i preko maila. |
|
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
47182 Posts
Member since 09/12/2005 |
|
|
Poli
Advanced Member
Slovenia
38130 Posts
Member since 26/10/2007 |
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 26/02/2010 : 08:08:53
|
Evo da ozivimo ovaj topic...
Američki Indijanci su u osamnaestom veku pružali snažan otpor anglo-američkim snagama. Obe strane su imale slično naoružanje i sličnu brojčanu snagu, a oružane grupe obično su imale u svom sastavu 25 do 250 ljudi, a ponekad, ali retko, i do 1 500. Kad su uspevali da se udruže u svoje plemenske saveze, američki Indijanci su razbijali čak i anglo-američke odrede u tom trenutku brojnije od njih: nameštali su, u divljini, zasede za spore kolone američke pešadije, ili ih opkoljavali u šumi, držali su pojedine američke drvene tvrđavice (fortove) u izolaciji, pustošili su pojedina pogranična mala naselja. Lukavo su koristili teror: ostavljali su, u cilju zastrašivanja, iskasapljene leševe, ili skalpove prikucane za drvo, da ih američki naseljenici i vojnici vide. Jedan od britanskih komandanata, pukovnik Henri Bozenket, napomenuo je da su ovi urođenici “toliko brzi, da se u borbu upuštaju samo kad misle da imaju prednost”, a da potom mogu da “umaknu i najenergičnijem gonjenju”. Britanske regularne trupe bile su osposobljene za ratovanje u evropskim uslovima, a kolonijalne trupe (američkih naseljenika) nisu imale baš nikakvu vojnu obuku, ali, i jedni i drugi su u svom kretanju bili sputani dugačkim kolonama za snabdevanje, i lošim drumovima. Godine 1755, kolona generala Bredoka, dugačka osam kilometara, odmicala je samo deset kilometara na dan ka svojoj propasti (tj. ka francuskoj tvrđavici koju je nameravala da napadne; Francuzi su, uz pomoć Indijanaca, napali i uništili tu kolonu; Bredok je smrtno ranjen, 900 Engleza je poginulo, a 300 preživelih je izvukao Bredokov asistent, tada pukovnik, Džordž Vašington; prim. prev). Indijanski komandanti su bili spretniji od američkih, a u političkom smislu, pronicljivo su se snalazili, nastojeći da podrže uvek slabije belce protiv jačih belaca: Francuze protiv Britanaca, kasnije Britance protiv Amerikanaca. Ali, urođenici su imali i svoje slabosti. Ostvarivali su pobede, ali ih nisu koristili; nisu umeli da osvoje fort, niti da se bore dugo. Indijanska vojska sastojala se od labavo povezanih ratnih družina; Indijanac se borio da dokaže svoju muškost i snagu svojih duhova. U slučaju poraza, bežao je, a u slučaju pobede, vraćao se svom vigvamu donoseći ranjenike, zarobljenike i plen. Anglo-američke pobede bile su retke, ali plodonosne, značile su osvajanje novih teritorija i izgradnju novih fortova. I, što je još važnije, u onim godinama kad nisu gubili nijednu bitku, Amerikanci su, samom tom činjenicom, pobeđivali. Jer ukupna populacija američkih Indijanaca bila je malena, a milioni belih naseljenika su pristizali, i nadirali ka zapadu, uporno potiskujući Indijance i nastanjujući se na njihovim prostorima.
Kad bi došlo do borbe, u većini slučajeva se belci-naseljenici nisu mogli uspešno odupreti indijanskom napadu; u većim obračunima, gubili su hiljade života i mnogo kvadratnih kilometara zemljišta. Međutim, od 1760. godine pojavljuju se drugačiji Amerikanci; engleski naziv za njih bio je “bekvudsmeni” (backwoodsmen, ljudi iz udaljenih šuma), a indijanski naziv za njih bio je “veliki noževi”, zato što su ti naseljenici najradije u borbi upotrebljavali nož. Oni su dolazili iz Virdžinije. Adaptirali su se prema okolnostima, i naučili su da se bore efektno. Kretali su se kao Indijanci, pešice, išli su samo u male okršaje, ispaljivali su samo poneki metak ali izuzetno precizno, a izbliza su se borili tomahavkom i nožem; ali, za razliku od Indijanaca, i Francuza, i Britanaca, ovi bekvudsmeni su koristili i konje za jahanje do vrlo udaljenih ciljeva, a i za konjički juriš izbliza. Sedamdeset godina su se bekvudsmeni i Indijanci borili za prevlast u Ohaju; i jedni i drugi ponašali su se kao ubilačke bande, spaljivali su jedni drugima naselja, ženama su sekli stomake, zarobljenike su mučili do smrti. Ratovanje je kod američkih Indijanaca oduvek bilo užasno, ali većina indijanskih naroda je bila sklona da poštedi barem neke zarobljenike a neke i da primi u svoje pleme. Za razliku od toga, bekvudsmeni su ubili baš svakog zarobljenog Indijanca, bez izuzetka. Godine su prolazile; izolovana indijanska plemena (koja nisu stupila ni u jedan plemenski savez) belci su lako pobeđivali, jedinstvo među Indijancima teško se uspostavljalo i bilo je vrlo klimavo, a ako bi ratovanje duže potrajalo, Indijanci se nisu mogli održati ako ne bi dobili podršku neke zapadnjačke vlade, da im dotura barut i hranu za porodice. Takve pomoći bilo je sve manje, i na kraju ih je izneverila sasvim. U vreme Sedmogodišnjeg rata, francusko-indijanska alijansa osvojila je Ohajo, ali je zatim Britanija ipak preovladala, i, zahvaljujući svojim pobedama drugde, vratila i Ohajo pod svoju kontrolu. Između 1783. i 1815, sudbina Indijanaca zavisila je od Britanije. Pre Američke revolucije, niko pa ni Britanci nije mogao da obuzda bekvudsmene. U vreme Američke revolucije, Indijanci su nastojali da se ne mešaju, ali zbog stalnih američkih napada bili su prinuđeni da se pridruže Britancima. Uz samo malu britansku pomoć, savez indijanskih plemena razbio je brojčano nadmoćne američke snage i krenuo da hara po granici. Ali britanska pomoć je brzo presahla, a indijansko jedinstvo se rasulo. Američka vojna sila koja je stajala naspram ovih Indijanaca bila je majušna: retko kad je više od 850 vojnika stajalo na celoj granici Ohaja naspram Indijanaca. A i tih 850 su bili, po rečima jednog američkog generala, “šljam pokupljen sa dna gradova; pijandure potpuno klonule od lenštarenja, razvrata i svih vrsta poroka”. Bitke su se retko dešavale, a kad je baš i dolazilo do bitke, obično su Indijanci bili malobrojniji, i gubili su. Ipak, Indijanci su u dve bitke pobedili: u jednom slučaju, 1793, ubili su 600 od ukupno 1 400 vojnika generala Sent Klera (samo da bi uskoro pretrpeli veliki poraz kod Folen Timbersa, 1794), a drugi slučaj je bila relativno mala indijanska pobeda kod Tipekanua, 1810. godine. Istočni Indijanci su poslednji put pošli u borbu 1812. godine, kad je izbio Američko-britanski rat. Tada su dve male britansko-indijanske vojske pobedile brojnije Amerikance u dve bitke, ali su zatim izgubile na rečici Temzi (američkoj Temzi, koja teče ka Detroitu, između jezera Hjuron i Iri) i time su indijanske nacije Ohaja konačno pobeđene. Sjedinjene Američke Države su izgubile rat 1812. u smislu da su Britanija i Kanada pobedile, ali, te iste SAD su taj isti rat dobile protiv Indijanaca, i tom prilikom su osvojile 33% današnjeg američkog Juga i Srednjeg Zapada.
|
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
drakulloni
Senior Member
1317 Posts
Member since 25/09/2009 |
Posted - 26/02/2010 : 11:09:14
|
Haug! Ovo ti je jedan od najboljih tekstova do sad. Ili sam se ja samo uzeleo prica Red Cloud-a posto te nije bilo odavno.
Nisam znao za ove "backwoodsmen". To je izgleda bio jedini nacin da se odgovori gerilskoj borbi indijanaca. Adaptacija je velika prednost zapadnih civilizacija, to je u velikoj meri odlucilo borbu. Sposobnos da u kratkom roku odgovore na uslove i nacin ratovanja. S' druge strane, indijanska plemena nisu odreagovala pravovremeno na velike americke trupe. Trebali su da naprave jedan veliki savez, koji bi obuhvatao teritoriju citave amerike. Mada je pitanje da li bi nesto postigl cak i da je takav saves oformljen, jer su za seveznike imali Britance i Francuze. Evropljani nisu modifikovali svoje strategije i formacije novonastalim uslovima. Tako da je sad, barem meni, daleko jasnije zasto je danasnja Severna Amerika "americka" a ne indijanska teritorija. Nekad, ja prvi, potpuno neoprazno iznosimo kritike na racun amera, a sustinski moze svasta da se nauci od njih.
Jer covek je takva zverka. Tesko da sad mozemo da se pozivamo na humanost i ljudskost koju su kolonisti trebali da ispolje prema domorocima. Kao sto rece onaj general u tekstu, "oni su bili sljam", a ne neki prosveceni ljudi. Samo eto, kad taj isti "sljam" upakujes u sistem, dobijes mocnu vojnu masineriju. Naspram toga veliki Manitu je nemocan.
WOAH
Zagor je verovatno preteca bekvudsmena,ali naravno, samo po nacinu borbe. |
Lepo je promenniti se...Jos je lepse promeniti se zauvek. |
|
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 26/02/2010 : 22:48:49
|
Super je tekst crveni brate.evo bas citam "Sahranite mi srce kod ranjenog kolena"i sve vise shvatam zasto Indijanci nisu nikakvih sansi imali.Kao prvo bili su toliko malobrojni u odnosu na naseljenike da su se dobro i drzali,nisu imali maltene nikakvo naoruzanje naspram u to vreme najboljeg oruzja koje je postojalo i na kraju cak i bitke i ugovore koje su dobili belci nisu postovali.Jednostavno belci su isli na njihovo istrebljenje i to su skoro i uspeli.Jedina njihova sansa je bila da se suprotstave kolonistima na samom pocetku,znaci jos 1492 kada su prvi belci dosli u Ameriku,trebali su jos tada da ih ubijaju i zaplase kako ovi ne bi vise dolazili.Ali oni su bili miroljubivi ljudi,sto su zauvek i ostali.
Nad Indijancima je nacinjena najveca nepravda i genocid u istoriji covecanstva,to je sigurno. |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
|
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 26/02/2010 : 22:50:45
|
| Crvena braco jel ima neko film ili seriju kako hocete "Sin jutarnje zvezde"Na netu ima ali je na spanskom ali i nigde nema prevoda.Ajde molim vas jako bi gledao. |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
|
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
47182 Posts
Member since 09/12/2005 |
Posted - 26/02/2010 : 22:55:30
|
ali ne zaboravi da su vikinzi bili izbačeni iz Newfounlanda.
a ovo je bilo gotovo 500 godina posli.
gomila malih međusobno nepovezanih plemenskih zajednica sa lovačko-sakupljačkim načinom života jednostavno nije imala šanse.
osin toga računaj da su već u 18. vijeku bili opasno nagriženi bolestima koje su dovukli bilci. |
depresivni iskompleksirani primitivac i nadrkana budala kojeg financira stari i koji sa skoro 50 godina nema ni žene ni posla.Pa naravno da je ljut na sve, a narocito na one koji su uspješni.
Jbga Lwoode nisam ti ja kriv kaj nisi uspio u životu |
|
|
|
okiboki
Advanced Member
Serbia
10835 Posts
Member since 23/11/2008 |
Posted - 26/02/2010 : 23:00:23
|
quote:
Originally posted by lwood
ali ne zaboravi da su vikinzi bili izbačeni iz Newfounlanda.
a ovo je bilo gotovo 500 godina posli.
gomila malih međusobno nepovezanih plemenskih zajednica sa lovačko-sakupljačkim načinom života jednostavno nije imala šanse.
osin toga računaj da su već u 18. vijeku bili opasno nagriženi bolestima koje su dovukli bilci.
Naravno.Mislim,najvise su ih ubili bolestima i gladju.
Steta za takav narod,da smo se ugledali na njih sigurno nam ne bi pretile kojekakve ekoloske katastrofe,novo ledeno doba i jos stosta.Oni su znali da cuvaju prirodu,dok mi cak i sada kada kontamo sta nas ceka to ne radimo. |
Ni živih se nisam boja, dok su bili za užasa, a nekmoli mrtvih pasa. |
|
|
|
dsormaz1
Advanced Member
13147 Posts
Member since 28/04/2002 |
Posted - 28/02/2010 : 02:28:24
|
quote:
Originally posted by red cloud
Istočni Indijanci su poslednji put pošli u borbu 1812. godine, kad je izbio Američko-britanski rat. Tada su dve male britansko-indijanske vojske pobedile brojnije Amerikance u dve bitke, ali su zatim izgubile na rečici Temzi (američkoj Temzi, koja teče ka Detroitu, između jezera Hjuron i Iri) i time su indijanske nacije Ohaja konačno pobeđene.
U toj bitki poginuo je Tecumseh, čuveni poglavica Shawneeja.
quote:
Sjedinjene Američke Države su izgubile rat 1812. u smislu da su Britanija i Kanada pobedile
Mnogi povjesničari smatraju da je taj rat završio neriješeno. Niti jedna strana nije ostvarila svoje ciljeve, SAD nisu uspjele dobiti Kanadu, a Britanija nije uspjela pokoriti SAD.
Doduše u posljednoj godini rata 1814., kad je u Europi Napoleon prvi put abdicirao, ratna sreća okreće se protiv SAD jer Britanija šalje velika pojačanja u Sjevernu Ameriku, pa Britanci zauzimaju Maine i nakratko glavni grad Washington (navodno su Britanci u predsjedničkoj palači zatekli servirani doručak koji predsjednik Madison nije ni stigao pojesti, koliko je brzo morao zbrisati iz grada). Prije povlačenja Britanci su spalili predsjedničku rezidenciju, zgradu Kongresa i mnoge druge objekte u gradu, što je najveća sramota koju su SAD pretrpjele u nekom ratu, a mnogim ljudima to je potpuno nepoznato.
Zanimljivo da je primirje potpisano u Ghentu na Badnjak 1814., a 8.1.1815. kod New Orleansa je došlo do velike bitke (do trupa na krajnjem jugu vijesti o primirju još nisu stigle) u kojoj su Amerikanci pod zapovjedništvom generala Andrewa Jacksona, budućeg predsjednika, nanijeli težak poraz britanskoj vojsci.
|
Edited by - dsormaz1 on 28/02/2010 02:28:44 |
|
|
|
red cloud
Advanced Member
Serbia
3925 Posts
Member since 29/06/2009 |
Posted - 01/03/2010 : 07:43:58
|
Sir Džefri Emherst, glavnokomandujući britanskih snaga u Severnoj Americi, imao je sjajnu vojničku karijeru; došao je u Novi Svet da se bori protiv Francuza. 1760.godine posle odlučujuće pobede kod Kvebeka prihvatio je kapitulaciju francuskog guvernera u Montrealu. Kao vojni komandant Emherst je bio uzor uspešnog britanskog generala, krutog, časnog i do krajnosti pedantnog. Ali u svemu tome krila se jedna mana koja je tri godine posle predaje Montreala dovela do debakla koji je pomutio njegovu reputaciju i zatamnio sjaj njegove prošlosti.
Emherst je prema Indijancima pokazivao arogantnu netrpeljivost. Smatrao ih je inferiornim '' bednicima '' kojima uz podršku britanskog oružja najbolje upravljaju strogi i disciplinovani indijanski zastupnici. Nije imao razumevanja za istorijsko nasleđe domorodaca i njihovu tradiciju kao ni strpljenja za ideje i potrebe Indijanaca. Smatrao je da te '' divljake treba držati u pokornosti kakva im dolikuje '' pa se tako 1763.godine iznenada našao upleten u katastrofalni opšti rat sa konfederacijom moćnih plemena predvođenih sposobnim i odlučnim indijanskim vođom koji je odbio da bude držan u '' pokornosti koja mu dolikuje '' i koji je zamalo dokazao da je jači od njega.
Emherstov protivnik bio je istetovirani i bojama namazani poglavica Otava Indijanaca po imenu Pontijak, sa reke Detroit, između jezera Iri i Hjurona. Pontijak se pred belcima pojavio iznenada - postavši od potpuno nepoznate ličnosti slavan. Rođen je oko 1720.godine, verovatno u jednom selu Otava Indijanaca na severnoj strani reke Detroit. Veruje se da je jedan od njegovih roditelja, mada nije sigurno koji, bio iz plemena Otava, a drugi iz plemena Majami ili Čipeva. Nikada nije otkriveno šta njegovo ime na indijanskom znači i kako je dospeo do tako istaknutog položaja u svom narodu, ali je jasno da je 1763. godine pored ugleda u svom plemenu uživao i ogromni ugled među poglavicama i ratnicima mnogih drugih plemena.
Pontijak je u izvesnom pogledu odgovarao liku divljaka koga se Emherst gnušao. Svoje rano doba proveo je kao vatreni sledbenik Francuza i u očajničkoj borbi između dve evropske sile u Severnoj Americi; učestvovao je u stalnim borbama tokom Francusko-indijanskog rata u napadima na Britance u gornjim delovima države Njujork i borio se protiv pro-engleskih plemena. Ni Francuzi ni Britanci nisu od svojih indijanskih saveznika očekivali da se pridržavaju finesa civilizovanog sukoba; i jedni i drugi su zatvarali oči pred svirepostima četa svojih pomagača ne trudeći se da ih obuzdaju. Iz imperijalističkog rata belaca Pontijak je izašao onakav kakav je u njega i ušao, kao ratnik iz šuma koji pije krv i jede srca smelih neprijatelja da bi stekao njihovu hrabrost i kao čovek sposoban za svaku strategiju i lukavstvo samo da bi postigao svoj cilj.
Smelost i pronicljivost bili su samo deo snažne ličnosti ovog poglavice Otava. Indijanci su znali da uživaju u veštini govorništva i bili su u stanju da satima sede slušajući nadarenog govornika čiji su dramatični osećaj za izlaganje i vešto korišćenje mašte podsticali njihov duh. Među Indijancima je bilo malo onih čija se veština govorništva mogla meriti sa Pontijakovom. Pored toga, on je bio rođeni politički vođa koji se mogao visoko istaći među belcima da je bio rođen u civilizovanom društvu. Njegov savremeni biograf Hauard H. Pekam ističe da su ga neki belci kojima se ukazala prilika da ga sretnu smatrali '' ponosnim, osvetoljubivim, ratobornim i lako uvredljivim '', dok su ga drugi videli kao '' apsolutnog i nepopustljivog '', sa '' zapovedničkim i arogantnim '' držanjem. Visok, snažne građe, sa ukrasima u ušima, ukrasnim kamenom u nosu i srebrnim narukvicama bio je istaknuti vojni vođa.
Pontijakov iznenadni i žestoki rat protiv Engleza u kome je osvojeno osam od dvanaest britanskih tvrđava u zemlji Indijanaca a prisilno napuštena deveta - dok su još dve tvrđave preživele dugu opsadu - bio je neumitni rezultat Emherstove kratkovide politike prema Indijancima.
Beli doseljenici su Otave prvi put sreli u osvit 17.veka i našli ih naoružane lukovima, strelama i ratnim toljagama. Bili su, osim ogrtača od krzna, skoro goli, namazani jakim bojama i tetovirani, sa probušenim nosom i nakitom u ušima. Imali su veliki broj sela, svako je imalo svog poglavicu, a većina muškaraca bili su neumorne lutalice, naviknuti da prevaljuju na stotine milja pešice ili kanuom radi trgovanja ili ratovanja. Mada su sadili kukuruz i lovili divljač i ribu, drugim plemenima bili su poznati po međuplemenskoj trgovini i trampi. Oni bi kupovali kukuruzno brašno, krzna, kože, duvan, korenje i lekovito bilje od jednog plemena i razmenjivali zatim robu sa drugim plemenima, a njihovo ime Otava, na algonkinskom jeziku znači '' trgovati ''.
Tokom francusko - britanskog sukoba u Severnoj Americi Otave su ostale pouzdani saveznici komandanta i snaga svog '' oca, kralja Francuske tako da je njegova iznenadna kapitulacija pred Englezima, omrznutim neprijateljima Indijanaca, došla za domoroce kao strašan šok. Oni su se u potpunosti opredelili za njegovu stranu i neki od njih odbijali su da poveruju da je on izgubio moć i da će se povući i ostaviti ih na milost i nemilost njihovih neprijatelja.
U novembru 1760.godine Britanci su nad tvrđavom Detroit podigli svoju zastavu. Među posmatračima Indijancima bila je i grupa zastrašenih Otava, Hjurona i Potavatomija, a možda je među njima bio i Pontijak. Nekoliko godina kasnije, kada je Pontijak postao poznata ličnost, major Rodžers koji je koji je doplovio da podigne tu zastavu napisao je dramatični prikaz susreta koji je u to vreme imao sa Pontijakom. On je '' kralj ili car '' domorodaca u Detroitu, izveštava Rodžers, i dodaje da on ima '' veće carstvo i veći autoritet od bilo kog indijanskog poglavice koji se pojavio na ovom kontinentu od kada smo ga upoznali. On se drži dostojanstveno i prinčevski i njegovi podanici ga visoko cene i poštuju. '' . U sličnom tonu opisao je kako je upoznao Pontijaka sa svojom misijom a domorodac mu je odgovorio da će na putu po kome Englez ide stajati sve do jutra. A to je prema Rodžersu, bilo '' isto kao da je rekao da ne smem da idem bez njegovog dopuštenja.'' Indijanci su teško shvatali da je francuski kralj preneo pravo posedovanja teritorije na Britance.
Emherst je dobio savete da sa Otavama postupa pošteno i liberalno kako bio osigurao njihovu lojalnost. Emherst nije hteo ni da čuje nego se čak i naljutio na sugestije svojih zastupnika. Rekao je '' Što se tiče kupovine dobrog ponašanja bilo od Indijanaca ili ma koga drugoga - za to nemam razumevanja. Ako se ljudi bilo koje rase ponašaju loše, oni moraju da budu kažnjeni, a ne podmićeni. ''Njegova politika , preneta na granicu kao naređenje, osetila se konačno i u ispostavama u divljini. Komandanti su prestali sa tradicionalnom francuskom praksom distribucije municije za lov, namirnica i ostalih malih poklona kao izraza naklonosti prema Indijancima koji bi svratili u tvrđave.Ove promene zbunile su Indijance. Godinama, kada bi im ponestalo baruta i olova potrebnih za lov, dobijali bi ih u francuskim utvrđenjima, a u vreme gladi, kada nije bilo divljači, francuski komandanti davali su im namirnice za potrebe njihovih porodica. Sada im je to bilo uskraćeno tako da je ova nenadana nova politika donela mnogim selima teškoće i nevolje.
Tokom 1762.godine uslovi su se stalno pogoršavali a Pontijak je dobijao sve više sledbenika. Atmosfera se počela uzburkavati a Pontijak je uporno radio na raspirivanju antibritanskih osećanja među domorocima. Svojom prodornom inteligencijom i izazovnim apelima uticao je na veliki broj saplemenika koji su oduševljeno reagovali i sa uzbuđenjem prenosili njegove poruke od sela do sela.
U plemenu Delavera čak se pojavio i '' prorok '' koji je propovedao da je Indijance njihova zavisnost od dobara kojima trguju beli ljudi dovela pod vlast belaca i uništila njihovu snagu i samopouzdanje. Govorio je da ako se odreknu pušaka i fabričkih proizvoda Evropljana ponovo će steći izgubljenu snagu. Bio je to krik za slobodom koji se već čuo i kod drugih plemena. I Pontijak je saznao za poruke proroka što je pojačalo njegovu želju da udari na Engleze. Sazvao je veliki savet tri indijanska sela sa reke detroit. Više od 400 poglavica i ratnika Otava, Hjurona i Potavatomija sastalo se na tajnom mestu dok je sastanak saveta otvorio Pontijak govorom nabijenim emocijama u kome je prvo nabrojao sve nepravde i zla koje su Indijanci pretrpeli od kada su Britanci preuzeli vlast nad zemljom i onda uzburkao emocije slušalaca podsećajući ih na slavne pobede nad Englezima koje su postigli prethodnih godina. |
Nasilje u Darkvudu |
|
|
|
lwood
Advanced Member
Colombia
47182 Posts
Member since 09/12/2005 |
Posted - 01/03/2010 : 16:44:20
|
| zanimljivo je da su Francuzi među svim kolonizatorima imali najbolji odnos prema domorocima (ne samo u americi) a najgore su prošli |
depresivni iskompleksirani primitivac i nadrkana budala kojeg financira stari i koji sa skoro 50 godina nema ni žene ni posla.Pa naravno da je ljut na sve, a narocito na one koji su uspješni.
Jbga Lwoode nisam ti ja kriv kaj nisi uspio u životu |
|
|
|
Risar_69
Advanced Member
Slovenia
11679 Posts
Member since 05/05/2008 |
Posted - 02/03/2010 : 01:04:41
|
Razlika u kolorizaciji slike
Buffalo Bill & Sitting Bull Souvenir Photograph (1895)
bitka kod Little Big Horna
|
Kad pocneš crtati, uvek moraš imati na kraju olovke, srce, ruku i misli! |
Edited by - Risar_69 on 02/03/2010 09:47:35 |
|
|
|
Topic |
|
|
|
Indijanci
